Een medewerker van zorginstelling Talant is geschorst omdat zij op Hyves haar cliënten heeft beledigd. Da’s in een notendop wat er volgens mij mis is met de wereld. Gebrek aan respect.
Alles staat vrij. Iedereen mag alles zeggen en zit maar stom te bloggen. Wie met zijn tijd mee gaat kán niet zonder Hyves. Hyven en krabbelen wordt van je verwacht. En de hele rest van de vrije wereld kan jouw en alle andere krabbels lezen. Weg is je privacy, maar niemand lijkt het te missen. Alles moet open en bloot. Je babyfoto’s, seksleven of wat je gister hebt gegeten.
In een wereld waar ‘bloggen’ een werkwoord is, nemen computers de dienst over. Niet wij maar zij delen de lakens uit. In standaard verpleegplannen wordt ons werk voorgekauwd en denken afgeleerd. Wie weet tegenwoordig nog zijn eigen telefoonnummer? We doen wat moet. Omdat het zo hoort. Omdat de tijd het vereist. Bazen dreunen deuntjes op van meer en meer minderen. Onder de noemer efficiëntie, neemt zorgzwaarte toe en wit af. Dus zitten we bij slechtnieuws gesprekken. Maar we delen daarna geen koffie meer. We maken bedden op, maar wassen geen haren. Doel- en stelselmatig zetten we mensen zo snel mogelijk op straat. Voor dezelfde DBC zo min mogelijk zorg. Dat de patiënten voortaan binnen een week de draaideur weer betreden, geeft niet. Nieuwe opname, nieuwe DBC. Nog een keer te snel ontslaan levert meer geld op.
Ondertussen worden mijn computerleek-collega’s geschoold voor een andere afkorting. Het EPD. Electronisch Patiënten Dossier. Waarin alles procesmatig in hokjes wordt geplaatst. Vol automatisch gaan stempels op je voorhoofd knipperen bij het betreden van weer een zorginstelling. Je wordt mevrouw Appendicitis of meneertje Pneumonie-met-hartfalen. Geen ruimte voor HBO- en MBO-v-idealen als individualiteit en holisme. Geen buigzaamheid. Geen begrip. Geen tijd. Naast verpleegkundige, moeten we de perfecte huisman zijn. Cakebakkende moeder in een bling-bling blinkend huis. Trotse bezitter van minimaal twee grote voertuigen. Tussen al het streven en duwen, werken en poetsen door, moeten we met de meedogenloos voortrazende tijd mee. Chatten. Bloggen. Hyven. Tot over je oren gefrustreerd, verover je een modern plaatsje in de digitale wereld. Je eigen Hyve. Tot over je oren vermoeid, strijk je neer achter je pc en typt van irritaties en ontevree. Geen idee van Big Brother bij jouw thuis, laat je je iets niet passends ontvallen over een (of twee) cliënten.
Ik zie door de frustraties het probleem niet meer. Jij?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account