Een nieuwe werkdag breekt aan. De zorg voor de kinderen heb ik vandaag uitbesteed aan de crèche.
Op dit moment geven ruim 3 miljoen nederlanders mantelzorg, waarvan één op de tien aan een persoon met dementie. Naar verwachting zal het aantal dementerende tot 2040 toenemen met ruim 50 procent. Er zal dus een toenemende behoefte zijn aan mantelzorgers. Hoe gaat mijn generatie dat straks doen?? De gezinsgrootte zal veelal kleiner worden, waardoor de kinderen die er zijn, per saldo meer belast zullen worden. Ik zal dan wellicht de zorg voor mijn ouders en eventuele kleinkinderen hebben! Een boeiende situatie, zeker als je ziet hoe organisaties daar nu al op in spelen. Zo heeft er een organisatie het initiatief genomen om een mantelzorgplicht in te stellen voor zijn cliënten. Dit zorgde uiteraard voor enorme discussies in den lande, maar wie weet is dit de toekomst en over 30 jaar een gewoonte. Worden we verplicht om ons sociaal op te stellen?
In mijn werk begeleid ik niet alleen de thuiswonende dementerende maar ook de betrokken mantelzorgers. Ik zie de mantelzorgers worstelen met het stellen van hun grenzen en het benoemen van hun emoties. Ik zie mantelzorgers afgepeigerd tegenover me zitten omdat hun partner seksueel ontremd is, of doordat iemand zoveel dwaalgedrag vertoont dat de mantelzorger de dementerende geen moment uit het oog kan verliezen. Met moeite praten zij over deze situatie en aan mij de kunst om dit gesprek te openen. Er zijn mantelzorgers die heel goed hun grenzen aan kunnen geven en die echt genieten van een vakantie zonder hun dementerende partner.
Het is mijn taak om de mantelzorgers zolang mogelijk op de benen houden om zo de zorg voor hun partner of familielid vol te houden, wel bedenkend dat daar ook grenzen aan zitten. Ondanks dat een mantelzorger het zo goed voor heeft met een dementerende die nog thuis woont, weet ik dat een dementerende soms beter af is in een verpleeghuis.
Na een dag werken haal ik de kinderen weer op. Ze hebben een heerlijk dag, zijn voorzien van hun natje en droogje. Het is nog even ontspannen met ze voordat ze naar bed gaan. Terwijl ik mijn dochter van tweeënhalf en zoon van anderhalf onderstop, vraag ik mij af: zijn over 40 jaar de rollen omgedraaid? Zijn zij degenen die mij dan verzorgen en vertroetelen of hebben ze het daar te druk voor?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account