Mijn moeder stelde mij een gewetensvraag. Of ik in het verzorgingshuis zou willen wonen waar ik werkzaam ben. Mijn moeder is nog redelijk vitaal en net verhuisd naar een seniorenwoning. Ze heeft de regie nog aardig goed in handen.
Medebewoners met gebreken
‘Nou?, vroeg ze. Tja, ik zou er niet vrijwillig voor kiezen. Als je afhankelijk wordt en het thuis echt niet meer kan, dan heb je geen andere mogelijkheid. Ik zou het verschrikkelijk vinden om mijn autonomie te verliezen. Het afhankelijk worden van derden is je leven aanpassen en veel eigenheid verliezen. En het wonen in een instelling maakt de confrontatie alleen maar groter. Elke dag zie je dan medebewoners met hun gebreken.
Geen geld voor verzorgingshuis
Mijn antwoord op de vraag was; nee, tenzij ik beslist geen keuze heb. Voor mijn moeder was het duidelijk en zei mij meteen dat ze er ook zo over dacht. Daarbij kom je tegenwoordig al helemaal niet zomaar in een verzorgingshuis te wonen. Ik denk dat het nog maar de vraag is of er over twintig jaar er wel geld is, om de verzorgingshuizen te financieren.
Ouderenzorg in de toekomst
Ouderenzorg dreigt uit zijn jasje te groeien. In heel Europa is er vergrijzing te verwachten met de daaraan gebonden kosten. In Nederland schijnt de uitgaven voor deze zorg het snelst te groeien. En daarmee zal het in de nabije toekomst de ouderenzorg drastisch moeten veranderen. Er komt een campagne ‘Het Nieuwe Ouder Worden’, met een aantal openbare debatten. De eerste heeft een zeer prikkelende titel; Hier is mijn moeder, regelen jullie het verder?
