Toen manlief en ik een grotere auto kochten, werd er wel een keer of twintig aan mij gevraagd of ik toch niet zwanger was.
Immers, bij een grotere auto past ook een groter gezin. En alle twintig antwoorden waren: nee, eerst de opleiding en dan zien we wel verder.
De overheid moet het eerder krijgen van kinderen aantrekkelijker maken, zo lees ik via Zappzorg. Maar waar moeten ze wonen? Starters zijn immers de eerste slachtoffers van de kredietcrisis op de woningmarkt. De kinderopvang moet flexibeler worden geregeld, maar wie trekt nu geld uit voor crèches als de banken massaal omvallen? Ouders zouden zich bewuster moeten worden van de risico’s van het krijgen van kinderen op latere leeftijd, maar als je jong bent, krijg je evenmin garanties.
Toegegeven, er is wel wat te zeggen voor een kind. Manlief is een stuk ouder dan ik: zeven jaar maar liefst. En dat de helft van onze vrienden een grote kinderwens heeft of zelfs al ‘aan het oefenen’ is geslagen, heeft ook invloed.
Ook de druk van buitenaf groeit. Nu de opleiding klaar is wordt er door mijn omgeving zachtjes gesuggereerd dat het toch wel erg leuk is. “Niks voor jou, Noor?” vragen vooral mijn collega’s. Toch ook nu blijft het antwoord: nee.
We willen nog zoveel. Eerst genieten. En de zolder verbouwen. Lekker sparen. Gewoon met zijn tweetjes. Ik weet niet of onze beslissing zou veranderen wanneer de overheid het krijgen van kinderen voor jonge ouders aantrekkelijker zou maken. Maar in tijden van economische crisis, denk ik er nog maar eens even over na!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account