Nursing Congres Oncologie in de Thuiszorg

Nu steeds meer patiënten, voor hun gevoel onverwacht snel, na operatie thuis moeten herstellen, komt de psychosociale begeleiding veel meer bij de thuiszorgmedewerker te liggen.

Oncoloog Manon Huizing heeft zelf borstkanker sinds enkele jaren en spreekt dus uit ervaring van zowel de arts als de patiënt. Tijdens haar plenaire presentatie zal ze persoonlijke casuïstiek gebruiken.

Wat is kwetsbaarheid? Hoe ervaren ouderen kwetsbaarheid? In deze sessie wordt ingegaan op de fysieke, sociale en psychische kwetsbaarheid van ouderen in het algemeen en bij de behandeling van kanker in het bijzonder. Met extra aandacht voor ouderen met multiple problematiek.

Klinisch redeneren, oude wijn in nieuwe zakken? Zeker niet! Is klinisch redeneren bruikbaar in de thuiszorg? Hoe dan?

Als (thuis)zorg verpleegkundige wordt je gestimuleerd om na te denken over je professioneel handelen in de praktijk. Hoe pas je kennis en inzicht op een valide en zinvolle wijze toe bij het redeneren over de situatie van een patiënt in de thuissituatie. Er zijn diverse modellen  in omloop om klinisch redeneren in te zetten binnen je organisatie.

In de workshop gaan we aan de slag met casuïstiek die veel voor komt bij oncologische patiënten, denk aan doorbraak pijn, oncologische wonden, vermoeidheid en problemen die kunnen ontstaan in de laatste levensfase.

Als professional word je dagelijks geconfronteerd met verlieservaringen van de cliënt en zijn omgeving. Hierbij bekruipt je wellicht regelmatig het gevoel met lege handen te staan. Het kan dan helpend zijn om hierbij een theoretisch kader te hebben vanuit het duale procesmodel.

Hoewel kanker steeds meer een chronische ziekte aan het worden is, ligt het ook dicht bij de dood. Wanneer een patiënt zich in een uitzichtloze situatie bevindt, zal er veel nagedacht worden over wat hij echt belangrijk vindt als het einde nadert, wat zijn wensen en grenzen zijn. Tijdens deze laatste plenaire lezing zal Sander de Hosson het stervensproces van de oncologisch patiënt in de thuissituatie  op een inspirerende, maar vooral herkenbare, manier proberen te belichten.

Nu steeds meer patiënten, voor hun gevoel onverwacht snel, na operatie thuis moeten herstellen, komt de psychosociale begeleiding veel meer bij de thuiszorgmedewerker te liggen.

Oncoloog Manon Huizing heeft zelf borstkanker sinds enkele jaren en spreekt dus uit ervaring van zowel de arts als de patiënt. Tijdens haar plenaire presentatie zal ze persoonlijke casuïstiek gebruiken.

Zestig procent van de kankerpatiënten aangeeft dat de doorbraakpijn te vergelijken is met onverdoofd kiezen trekken. De verzorgers lijden ook onder die onnodige pijn: Het machteloos toekijken wordt door 90 procent van de verzorgers als ergste factor beschouwd in het terminale proces. Vanwege die pijn is ruim de helft heel bang om zelf ook kanker te krijgen. De mantelzorgers zeggen dat een doorbraakpijn onbehandeld niet langer dan 5 minuten vol te houden is. Er zijn voldoende pijnmedicamenten die nog onvoldoende worden toegepast in de thuissituatie van de uitbehandelde patiënt.

Tijdens deze sessie leer je hoe palliatieve sedatie het lijden in de laatste fase van kankerpatiënten kan verlichten. Patiënten hebben in deze fase vaak veel klachten die niet (meer) goed reageren op medicatie of niet snel genoeg reageren op de behandeling. Er zijn ook patiënten die de regie willen behouden en voor euthanasie kiezen. In de richtlijn palliatieve sedatie en euthanasie staat het allemaal duidelijk omschreven maar in de dagelijkse praktijk thuis kan het heel anders gaan. Tevens is het onderscheid tussen palliatieve sedatie en euthanasie soms onduidelijk voor patiënten en naasten. We gaan in gesprek over wat patiënten en naasten nodig hebben aan zorg tijdens een euthanasie traject of tijdens de aanloop tot een palliatieve sedatie en hoe we dit zo goed mogelijk (samen) kunnen doen?

Het klinkt zo logisch dat, wanneer je de diagnose kanker krijgt, je dan angstig wordt en soms zelfs somber. Maar wanneer is er meer aan de hand, meer dan alleen een logische reactie? Eigenlijk is de patiënt de enige die dat kan vertellen. Herkent hij/zij zichzelf, is deze reactie voor hem/haar bekend of buitensporig? Heeft hij/zij er last van, minder goed slapen, een kort lontje, onrustig? Heeft zijn of haar omgeving last van de reactie, de angstklachten na de diagnose kanker? En wat zijn dan de mogelijkheden? Wanneer denk je aan een verwijzing en wat heeft die dan te bieden? Op deze vragen zullen we tijdens deze workshop een antwoord proberen te geven aan de hand van theorie en voorbeelden uit de praktijk.

Hoewel kanker steeds meer een chronische ziekte aan het worden is, ligt het ook dicht bij de dood. Wanneer een patiënt zich in een uitzichtloze situatie bevindt, zal er veel nagedacht worden over wat hij echt belangrijk vindt als het einde nadert, wat zijn wensen en grenzen zijn. Tijdens deze laatste plenaire lezing zal Sander de Hosson het stervensproces van de oncologisch patiënt in de thuissituatie  op een inspirerende, maar vooral herkenbare, manier proberen te belichten.