Rustig thuis herstellen van een blessure of griep? Niet altijd. Sommige collega’s voelen zich bij ziekte onder druk gezet door hun leidinggevende om zo snel mogelijk weer te komen werken. Hoe ga je om met deze druk en wat zijn
Foto: Bernet Ragetli
Reader Interactions
5 reacties
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account
Ik heb me ooit 1x ziek gemeld vanwege longklachten. Ik kon eigenlijk niet eens meer bellen dat ik te ziek was om te werken. Als ik niet oké ben ga ik werken, want wanneer ben ik ziek? Ik denk dat mijn houding niet anders is dan van de
Meesten van mijn collega’s, dus denk ik: leidinggevende wees gerust, de collega is echt te ziek en komt echt zo snel mogelijk weer werken.
Kregen we 10 jaar geleden zelfs een dure cursus over. “Ziek zijn overkomt je, verzuim overleg je.”
Met andere woorden, ziek zijn wil niet zeggen niet kunnen werken .. Er werden zelfs mensen verplicht te komen, desnoods met een taxi.
In de zorgsector kan of mag je precies niet ziek zijn of worden. De meesten hebben schuldgevoelens naar de patiënten en collega’s toe. Denk eraan, jullie zijn een nummertje en iedereen is vervangbaar. Het probleem is nu wel dat ze maar geen vervangers meer vinden… idem indien er acties (staking) moet gevoerd worden om de zorgsector. De kleine opkomst zegt genoeg. Er wordt altijd maar gedacht aan de patiënt en niet aan uw eigen geluk en welzijn. Dat uit zich steeds verder doordat niemand nog kiest voor een zorgberoep. Een neerwaartse spiraal die geen einde zal kennen omdat men het maar niet wil begrijpen…
In België is het nog erger. Mijn echtgenote werd na 29 jaar intensive care verpleegkundige ontslaan via medische overmacht = 0,0 € opzegvergoeding. Ze werkte wel telkens in de nachtdienst tijdens de twee laatste jaarwisselingen (2016-‘17 en 2017-‘18)door uit collegialiteit met lumbale hernia klachten. We werd telkens noodgedwongen in januari ziek omdat het totaal niet meer ging. Er volgde een discectomie L5-S1 feb. 2017 en hervatte na drie maanden volledig terug haar werk. Intussen liet ze weten dat ze dat werk niet meer aankon. Ze solliciteerde maar liefst vier maal voor functies en die met haar competenties binnen haar bereik lagen en waarvan ze dacht te kunnen blijven werken tot aan de gerechtigde pensioenleeftijd. Niets is minder waar, ze werd bedankt voor bewezen diensten op de goedkoopste en onmenselijkste manier. Gelukkig vonden we rechtvaardigheid op de arbeidsrechtbank. De werkgever werd in vonnis (14Dec 2020) veroordeel tot het betalen van een opzegvergoeding en in arrest (17Dec 2021) tot een schadevergoeding wegens schending discriminatieverbod. Je moet het echt meemaken om het zelfs mogelijk te kunnen begrijpen. Dan werkte met een hart voor de patiënten en collega’s. Zeer HARD met een HART. Hoe zou het komen dat het een knelpuntberoep geworden is? RESPEC T??? Ze oogsten nu wat ze jaren gezaaid hebben.
Het is natuurlijk uit den boze om zieke werknemers te bellen om te vragen of ze willen komen werken, maar dit is het gevolg van de tekorten van personeel in de zorg. Leidinggevenden zitten met de handen in het haar. De continuïteit van zorg moet doorgaan. Daarbij is mijn ervaring dat er collega’s zijn die vaker ziek zijn, zij zorgen voor meer druk op andere teamleden. Ik kan daar niets van zeggen, de een is waarschijnlijk wat sterker dan de ander. Begrijp wel dat leidinggevenden bij collega’s die vaker ziek zijn, misschien meer druk uitoefenen om ze weer te laten beginnen, ook al mag dit niet.