Linda Koster doet haar derdejaars stage in de wijkverpleging. Een noodgeval maakt haar duidelijk dat het om echte mensen gaat, niet alleen om leerzame casussen.
Samen met twee collega’s ga ik op huisbezoek bij mevrouw Smeets, 82 jaar. Het is 11.00 uur ’s ochtends als we op de bel drukken. De gordijnen zijn nog dicht en er brandt geen licht. Mijn collega Sarah belt de huistelefoon, maar krijgt geen gehoor. Dan belt ze de zoon van mevrouw. Ze maakt zich zichtbaar zorgen. Elke dag om 11.00 uur komt er iemand langs voor de stomazorg en dan zit mevrouw aan de eettafel in de keuken te wachten. Maar nu niet.
Foute boel
Mevrouws zoon geeft aan dat hij
