Hugo van der Wedden: ‘Ik ben de collega’s die wel in mij geloofden nog steeds dankbaar’

Bedankt, Hugo.
Voor je open en eerlijke antwoorden in dit interview.
En voor je columns. Ik opende ze altijd direct zodra ik ze zag verschijnen.
Bedankt voor je kritische, vooral ándere noten. Verfrissend, prikkelend, vaak het andere geluid.
Vooral jouw kijk op (mensen met) dementie en hoe we daarmee omgaan in onze maatschappij sprak mij zeer aan. Geruststellend was het om dat gezichtspunt te lezen.
Succes.

Hugo, wat ontzettend jammer dat je ermee stopt! Zoals je weet ben ik een groot fan van je columns. Er was er volgens mij geen een die me niet aan het denken heeft gezet en je hebt dus echt wel een rol gespeeld in mijn verpleegkundige vorming. Heel veel succes en plezier met waar je nu mee bezig bent!

Het is triest en het blijft triest hoe verdeeld verpleegkundigen en verzorgenden zijn zodat politici, bestuurders, zorgverzekeraars zich suf kunnen blijven lachen met een beroepsgroep die duidelijk aantoonbaar de laatste 40 jaar niets tot nauwlihjks iets voor elkaar hebben kunnen krijgen omdat zij niet in staat zijn alleszinsn redelijke eisen op tafel te leggen en ook niets in staat zijn om af te dwingen. Het is een beschamende vertoning. Mede dankzij verpleegkundigenj en verzorgnden lijden elke dag duizenden mensen nodeloos. Maar ja het is gemakkelijker om Calimero te spelen en naar anderen te wijzen dan eensgezind een alleszins redelijk eisen pakket samen te stellen en een strategie om deze af te dwingen. Ook verpleegkundigen en verzorgenden laten de centraal staande patienten, clienten en bewoners keihard vallen.

Beste Hugo,
Bedankt voor al je columns! Je hebt mij altijd geïnspireerd om zelf ook “stukkies” te gaan schrijven. Heel jammer om jouw hersenspinsels niet meer in Nursing te kunnen lezen. Ik wens je het allerbeste voor de toekomst.

Groet,
Je collega Barbara