Bart is mbo-verpleegkundige in opleiding tot hbo-v’er. Tijdens zijn stage op de intensive care van een Duits ziekenhuis komt er een bijzondere patiënte binnen. Voor het eerst ziet hij tegen een opname op.
tekst Bart Vinke illustratie Annelien Smet
Van de regieverpleegkundige horen we dat er een patiënt is aangemeld vanaf de algemene intensive care van ons ziekenhuis. Ze is nu gestabiliseerd en wordt overgeplaatst naar ‘onze’ intensive care, die gespecialiseerd is in neurologische en internistische ziektebeelden.
Zelfstandig oversteken
De patiënte is opgenomen na een verkeersongeval. Ze was samen met haar moeder op pad. Het was de eerste keer dat ze zelfstandig, zonder de veilige hand van haar moeder vast te houden, mocht oversteken bij het verkeerslicht. Ze is namelijk pas 5… Haar eerste keer zelfstandig oversteken verloopt desastreus. Ze wordt geschept door een auto. De automobilist, een man op leeftijd, had het rode verkeerslicht gemist.
Toch maar meekijken
Wauw. Op zo’n jong patiëntje ben ik eerlijk gezegd niet berekend. De jongste patiënt die ik tot nu toe heb verpleegd was een jaar of 18, slechts een paar jaar jonger dan ik zelf ben. Ook confronterend, maar dit is toch wel wat anders.
Voor de eerste keer tijdens deze stage zie ik tegen een opname op. Daar waar ik normaal alles wil weten wat er ook maar bekend is over de patiënt, wil ik mezelf nu eigenlijk afzijdig houden en me er niet mee bemoeien. Mijn stagebegeleider geeft me de keuze of ik mee wil kijken of niet. Ik besluit het toch maar te doen, ik kan er immers alleen maar van leren.
Pitstop van Ferrari
Iedereen in het team is erop gebrand om deze overname, overdracht en het voortzetten van de behandeling te laten verlopen als een pitstop van Ferrari. Niets mag fout gaan.
Samen tillen we het meisje over naar haar nieuwe bed. Het is confronterend om haar daar te zien liggen. Alles aan haar is zoveel kleiner… Om haar te beademen hebben we bijvoorbeeld een kleinere beademingstube van een andere afdeling nodig, want die van ons zijn veel te groot.
Gelukkig verleen ik geen zelfstandige zorg bij dit patiëntje, en hoef ik alleen maar mee te kijken. Voor mij is het duidelijk: kinderen verplegen is niks voor mij. Kinderen horen gewoon niet in coma te liggen in een ziekenhuisbed.
Hechte samenwerking
Wat me altijd zal bijblijven is hoe hecht ons team samenwerkte en alles op alles zette voor dit patiëntje. Ondanks dat we met verschillende nationaliteiten samenwerkten, hebben we de best mogelijke zorg geleverd. Gelukkig sloeg de behandeling aan. Na twee weken kon het meisje beginnen met revalideren. De pitstop was geslaagd.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account