Tijdens de overdracht bespreekt verpleegkundige Wilma een 93-jarige patiënte met een heupluxatie na een val. Mevrouw heeft haar eigen idee over haar behandeling.
tekst Wilma Koops
Mevrouw Jansen* (93) is thuis gevallen. De chirurg zet haar geluxeerde heup onder narcose weer terug in de kom en niet veel later krijg ik een telefoontje dat ik haar kan ophalen.
Geen brace
Ik zie een kwieke dame met een behoorlijk blauw oog, die vertelt dat ze is gevallen. Toen ze van tafel ging, werd het licht in haar hoofd. Ze probeerde nog haar rollator te pakken, maar was te laat. Ze ving de val voornamelijk op met haar heup. Eigenlijk moet die in een brace zodat die niet weer uit de kom gaat, maar ik had al in de wandelgangen vernomen dat mevrouw dat niet ziet zitten. Nieuwsgierig vraag ik naar haar beweegredenen. ‘Ik heb daar zo mijn eigen mening over,’ antwoordt ze.
Eigen wil
Haar zoon vertelt dat ze thuis al zo’n brace heeft vanwege eerdere heupluxaties. ‘Heb jij zelf wel eens zo’n ding gedragen?’ vraagt mevrouw mij. ‘Euh… nee’, antwoord ik, ‘maar ik heb ook niet zoveel ervaring met heupproblematiek als u.’ ‘Je kunt er niet mee uit de voeten’, zegt ze. ‘Ik vind het helemaal niks!’ De zoon beaamt dat en aangezien mevrouw een behoorlijke eigen wil heeft, gaat ook deze keer de brace vast niet om. Ik grap dat ik mijn collega van morgenvroeg alvast sterkte wens en geef een knipoog.
Eigen interpretatie
Ook qua medicatie heeft mevrouw een eigen interpretatie van wat goed voor haar is, vertelt de zoon. De cardioloog wilde dat ze een tabletje gebruikte voor haar hartklachten, maar omdat ze daar duizelig van werd, stopte ze daarmee. Haar duizeligheidsklachten verdwenen, maar de cardioloog vond het stoppen met de medicatie niet verstandig. Mevrouw moest weer starten met een halve tablet en nu is ze weer regelmatig duizelig. ‘En omdat ik zo duizelig ben, val ik steeds’, zegt ze. ‘Dat kan toch ook niet de bedoeling zijn?’
Kwaliteit van leven
Blijkbaar is het kiezen tussen twee kwaden. Ik begrijp haar heel goed. Haar verstand is nog zo helder, maar het lichaam wordt oud en kan helaas niet meer wat ze nog graag zou willen. Ik vind haar een mooi mens en het zou zo fijn zijn als ze nog een beetje kon genieten van het leven. Waarom mag je als 93-jarige niet bij de dag leven en zorgen voor dagelijkse kwaliteit van leven?
90-plussers favoriet
Mede dankzij deze mevrouw zijn kwieke 90-plussers een van mijn favoriete patiëntencategorieën. Het levert heerlijke gesprekken op. Ze laten zich niet zomaar wat zeggen en dat heeft hen waarschijnlijk 90-plus gemaakt. In mijn rapportage bereid ik mijn collega vast voor: mevrouw is niet heel bereidwillig om een brace te dragen. Met een glimlach sluit ik haar dossier.
* De naam van mevrouw Jansen is gefingeerd.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account