Verpleegkundige Velthuys doet haar eerste cardioversie bij een patiënt die bij eerdere cardioversies onrustig reageerde. Zorgen dat hij in slaap valt blijkt al een hele onderneming.
‘Hee, ik denk dat ik het voel gebeuren’, zegt hij met dubbele tong. De arts geeft aan dat hij aan het gevoel toe mag geven. ‘Blijf maar rustig liggen meneer’, hoor ik haar geruststellend zeggen terwijl ik de gordijnen sluit. Ze drukt de man terug in het matras, maar de patiënt heeft andere ideeën. ‘Twee bier graag’, en de anders zo adequate patiënt steekt drie vingers omhoog om zijn bestelling aan mij te verduidelijken.
Vuistslag
In zijn dossier had ik al gelezen dat meneer bij de vorige cardioversie een onrustige
