Wie net begint als verpleegkundige kan dat als heel spannend ervaren: het gevoel dat ineens iedereen naar je kijkt, misschien twijfel over de eigen kwaliteiten, of juist uitdaging missen. Hoe houden we bij beginnende verpleegkundigen de moed erin zodat ze niet weer vertrekken?
Voor het eerst helemaal alleen
Ik werk al meer dan 22 jaar in de zorg, eerst als verzorgende IG en nu 1 jaar als verpleegkundige. Na mijn verpleegkundige opleiding ben ik meteen in een ander werkveld begonnen. Na 16 jaar binnen hetzelfde werkveld gewerkt te hebben was ik toe aan meer uitdaging. Op mijn nieuwe locatie was ik een aantal maanden de enige (vaste) verpleegkundige binnen de locatie, mijn collega’s waren vooral verzorgende IG. Ik moet zeggen dat dit een hele uitdaging is geweest voor mij. Ik moest wennen aan de min of meer nieuwe doelgroep, de locatie, de nieuwe collega’s maar vooral moest ik wennen aan mijn rol als verpleegkundige! Veel hulp en begeleiding heb ik hierbij niet gekregen, met vragen ging ik langs bij de kwaliteitsverpleegkundige die enkele dagen in de week op locatie was. Veel sparren met mede verpleegkundige heb ik wel gemist, ik deed veel dingen zelf uitzoeken, eigenlijk heb ik in deze periode meer geleerd dan tijdens mijn hele opleiding bij elkaar! Ik heb echt 6 a 7 maanden nodig gehad om in mijn rol te kunnen groeien. In deze periode kwamen corona en de nieuwe functieprofielen ook om de hoek kijken. Tevens was ik meteen vanaf het begin werkbegeleider voor leerlingen. Al met al heb ik een zeer bewogen en leerzaam jaar achter de rug, ik ben er nog niet helemaal maar voor 90% zit ik nu al aardig in mijn rol als verpleegkundige!