Een groot deel van de oudere patiënten komt ondervoed het ziekenhuis binnen, of raakt ondervoed tijdens de opname. Aandacht voor dit onderwerp blijft dus hard nodig. Een nieuwe definitie en indeling reiken handvatten aan om ondervoeding beter in kaart te brengen.
Dit artikel is verschenen in Nursing-magazine november 2016
De wetenschappelijke term voor ondervoeding is ‘een acute of chronische toestand waarbij een tekort of disbalans van energie, eiwit en andere voedingsstoffen leidt tot meetbare, nadelige effecten op lichaamssamenstelling, functioneren en klinische resultaten’.1 Deze beschrijving maakt duidelijk dat de voedingstoestand van patiënten een complex onderwerp is. Ondervoeding bij ouderen is moeilijk te voorkomen en al even lastig te bestrijden, zo laten de cijfers zien (zie kader). De prevalentie van matige en ernstige ondervoeding is in alle sectoren van de gezondheidszorg hoog. De nieuwe definitie en indeling van ondervoeding, in september gepresenteerd
