Manon Gerrits (31) werkt als hbo-verpleegkundige en praktijkopleider op de afdeling traumachirurgie van het ETZ in Tilburg. Volgens collega Annette stimuleert Manon haar collega’s heel gedreven om leiderschap te pakken en beroepstrots te uiten.
Meest recente succes?
‘De formulering van onze visie op verpleegkundig leiderschap. Ik ben voorzitter van de groep verpleegkundigen die deze heeft geschreven, alle verpleegkundigen konden feedback mailen. Wat er uitspringt: zelf lef tonen om te werken aan je eigen ontwikkeling. Niet denken “er is vast geen ruimte voor scholing” maar onderbouwd opkomen voor je behoeften, zodat ze niet om je plannen heen kunnen. Dat kan met kleine stappen: loop een dag mee in de wijk zodat je elkaars wereld leert kennen.’
Trots op?
‘Hoe persoonsgericht we werken. Een patiënt die nog niet naar huis kon vanwege revalidatie wilde graag naar een evenement. We hebben in 2 uur tijd geregeld dat dit lukte. Met hem, zijn vrouw en de arts spraken we af dat hij daar in de auto zou blijven. Met het raam open kon hij toch meegenieten.’
Inspirator?
‘De verwondering van studenten over ernstig letsel na een ongeval houdt ons scherp. Een onderzoek van een student leidde tot concrete verbeteringen in de mentale ondersteuning van studenten.’
Belangrijkste gebeurtenis?
‘Dat ik geschaduwd werd door een student. Zij had mijn hele werkdag uitgeschreven. Collega’s noemen me soms een rolmodel en vinden dat ik goed kan luisteren. Dat zag ik helemaal niet zo, nu durf ik het als kwaliteit te zien. Even vragen “Hoe gaat het met je” op een manier zodat de ander voelt dat het over hém of háár mag gaan, en niet over de taken.’
Als collega’s zeggen typisch Manon, wat bedoelen ze dan?
‘Betrokken, oog voor het individu en even een DE’tje halen. Oftewel samen bijkletsen met (ijs)koffie in ons café.’
Wil jij jezelf of een collega aandragen voor deze rubriek? Mail dan nursing@bsl.nl o.v.v. ‘Talent’
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account