Er zijn van die momenten waarop de tijd even stil lijkt te staan: bij het overlijden van een dierbare bijvoorbeeld. En wat zeg je tegen iemand die net gehoord heeft dat het niet meer goed komt?
Gedurende de opleiding ben ik me steeds bewuster geworden van de rol die je als verpleegkundige op zo’n moment hebt. Voor de patiënt of familie waar het op dat moment om draait, zal jij altijd degene zijn die erbij was. Pittig wat druk op je schouders, om op zo’n moment niet het verkeerde te zeggen! Want wat zeg je eigenlijk, als iemand net gehoord heeft dat het niet meer goed komt? Tijdens communicatielessen op school proberen we in de les dit soort gesprekken te simuleren en ‘na te spelen’, maar echt goed voorbereid ben je nooit, denk ik.
Luisteren
De een zegt dat het belangrijk is om vooral te luisteren naar de patiënt, zodat diegene even kan ventileren, even heel blij of even heel verdrietig kan zijn. Het gaat tenslotte niet om jou, jou als verpleegkundige. Een ander zegt dat je gewoon moet zeggen wat je gevoel je ingeeft en echt fout kun je het toch niet doen. Maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Want hoe vaker je als professional, als verpleegkundige iets hebt gedaan, hoe minder beladen het voor je wordt, hoe gewoner je het gaat vinden. Ik merk dat nu al met kleine dingen. De eerste keer dat je een patiënt spreekt die erg nerveus is voor een kleine ingreep, begrijp je: het is ook niet zomaar wat. Maar na honderd patiënten te hebben aangehoord die nerveus zijn voor een kleine ingreep, tja… misschien dat je de angsten van iemand dan toch wat bagatelliseert? Maar stel dat dat met alles zo zou werken, kan je iemand dan wel écht steunen als hij daar behoefte aan heeft? Ook wanneer je dit ‘kunstje’ dagelijks uitvoert? Ik hoop van niet. Ik hoop dat ik mij altijd blijf realiseren wat voor impact sommige momenten op iemands leven kan hebben.
Ook Jos schreef over hoe het belangrijk is de juiste woorden te vinden. Lees zijn blog hier>>
Slecht nieuws
Nu ben ik zelf nog nooit degene geweest die slecht nieuws heeft hoeven brengen, maar ik heb het onlangs wel moeten ontvangen. Een dierbare vriend van mij kwam plotseling te overlijden. En op dat moment stond de tijd inderdaad even stil. Gevoelens als onbegrip, woede en verdriet liggen dichtbij elkaar. Vrienden deden hun best om het juiste te zeggen, en ik merkte toen meer dan ooit hoe belangrijk het op zo’n moment is dat iemand er oprecht voor je kan zijn. Samen even stilstaan.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account