Sandra twijfelt een beetje aan de nut en noodzaak van die serieuze spelletjes, ‘serious games’. En als patiënten straks aan de hand van computerspelletjes handvatten krijgen voor hun problemen, is zij dan nog wel nodig?
Omdat werkdruk en personeelsbestand één op één-zorg voor mensen met dementie beperken, heeft Kenniscentrum Zorginnovatie met project ‘In Touch’ gezocht naar de mogelijkheden van happy games, eenvoudige computerspelletjes. Mensen met dementie ervaren het gamen als zinvolle en plezierige bezigheid. Het spelen op de iPad geeft een gevoel van prestatie en draagt bij aan een positief zelfbeeld, lees ik. Ook zorgverleners zien de games als een aangename aanvulling op het reguliere activiteitenaanbod.
Omdat de jongeren niet achter kunnen blijven in eLand, wordt nu gewerkt aan een computergame voor depressieve jongeren. Depressie is wereldwijd de belangrijkste ziekteoorzaak bij jongeren, beweert de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO). De komende jaren zal worden onderzocht of depressie en daaraan gerelateerde gezondheidsproblemen bij jongeren in de leeftijd van dertien tot achttien te voorkomen zijn. Serious gaming moet de mentale vitaliteit van deze jongeren versterken. Het spel is betaalbaar en toegankelijk en gaat aansluiten bij de leefwereld van de jongeren. Spelenderwijs leer je om te gaan met depressieve gevoelens. Niet bepaald een happy game dus.
Er zijn ‘serieuze spelletjes’ ontwikkeld om kinderen te laten ervaren wat de negatieve effecten zijn van drugs, ‘The Great Flu’ is een spel dat mensen uitlegt waar een virus vandaan komt en hoe je het kunt voorkomen en bestrijden. ‘Grip’ leert kinderen diabeteszelfzorg. Er is bijna geen ouder, juf of zuster meer nodig. Zo’n game (serieus als een medicijn, omdat het nu ‘eHealth’ wordt genoemd) wordt ingezet ter vervanging, vereenvoudiging en verbetering van bestaande hulp, niet als aanvulling. Klinkt een beetje griezelig. Mensen vervangen door computer.
Ook vraag ik me af, zijn de happy games voor ouderen niet zoals de tv waar ik mijn dochter voorzet, zodat ik even rustig kan koken?Hebben de positieve indrukken van zorgverleners rondom deze games niet gewoon te maken met het afleiden van hun zorggebruikers, zodat zij rustig met hun toiletrondes verder kunnen? En moet je jongeren met een aanleg voor depressie achter een computer zetten? Die computer als je persoonlijke maatje dat je dingen leert, zodat je je ouders niet meer nodig hebt. Het toetsenbord en scherm ter vervanging van warme aandacht? Omdat de zorg nou eenmaal betaalbaarder moet?
Ben ik – verpleegkundige van vlees en bloed – straks nog wel nodig? Of wellicht worden we in aantal verder teruggedrongen. Eén pleeg voor alle spuiten en infusen en voor de rest druk je op een po-knop en gaat je bed hygiënisch open. Als je je er een beetje verlaten door voelt, dan druk je op je serious game-controller. En als je daar te oud voor wordt, is er de link naar happy games. De hand op je been voel je niet meer. Heb je dan waarschijnlijk ook gewoon niet meer nodig.
Prachtig. Alle ouderen blij en geactiveerd. Geen depressieve jongere meer, achter een computer. En perfecte zelfzorg, want van een computer nemen we de tips ten aanzien van niet roken of drugsgebruiken wél aan. De hele wereld beter; geen verpleegkundige meer nodig. Da’s nog eens een zorginnovatie!
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account