De minimale eisen tot de opleiding kinderverpleegkundige net ingeleverd. Maanden was ik bezig met anamneses, routinezorgplannen, diagnose pijn bij een kind en het niet te vergeten G.V.O. Klaar ben ik nu, maar eigenlijk begint het pas.
Vorige week heb ik het heugelijke nieuws gekregen dat ik in september mag starten met de opleiding! Een jaar eerder dan ik eigenlijk op de planning stond en dat is natuurlijk wel erg leuk. Rekening durfde ik er bijna niet mee te houden, ik was samen met een andere collega degene die niet alles af had. Maar op deadline day heb ik mijn laatste opdracht afgesloten en kon ik dus met een tevreden gevoel alles inleveren.
En nu gaat het dus beginnen. Ik voel me ineens weer student. Moest het inschrijfformulier invullen voor de school. Bedacht me ineens dat ik toch nog voor schoolspullen moet shoppen. Het is alweer dik drie jaar geleden dat ik van school kwam, mijn geliefde Eastpack rugzak van toen is kapot en mijn etui moet nodig aangevuld. Nieuwe snelhechters, kaftpapier, boeken.
Data uitgeprint wanneer ik achter de schoolbanken moet plaatsnemen. Want ook al heb ik in de tijd dat ik gediplomeerd ben wel twee cursussen gedaan, dit voelt veel serieuzer en veel echter. Bovenal veel ‘schoolser’. Ik wilde graag verder, me specialiseren, maar nu het zo dichtbij komt, wordt het toch wel spannend. Hoe zal het me bevallen, full-time werken en daarnaast studeren? ’s Avonds niet achter de televisie, maar achter de computer. Typen, studeren, leren, toetsen maken. En daarnaast nog een huishouden draaiend houden. Bij mij lijkt alles tegelijk te komen. Drie jaar geleden een nieuwe stad, een nieuw huis, een nieuwe baan. Toen ging het toch ook allemaal. Voor mijn eerste lesdag heb ik vakantie, zit ik lekker in Turkije. Bijkomen van wat nog komen gaat. Spannend. Maar wat heb ik er zin in!
Studeren naast je werk: dodelijk vermoeiend of juist innoverend?
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account