'Verpleegkundige moet beter grenzen aangeven'

Dat zegt Cilia Linssen, directeur van het Instituut voor Communicatie, Inzicht en Samenwerking in de Zorg (ICISZ) in Nursing december in een artikel over familiezorg. Verpleegkundigen besteden een groot deel van hun tijd en energie in de familie van de patiënt. Vaak tot wederzijds genoegen, maar soms ook niet. Zo vertelt verpleegkundige Pia Dalmeijer over Piet (61), zoon van een cliënte in het hospice waar ze werkt. Dag en nacht zat hij in de huiskamer en vond het er reuzegezellig. ‘Hij vroeg verpleegkundigen en vrijwilligers het hemd van het lijf, over zowel werk- als privézaken. ‘Piet was erg aanwezig, tot het gewoon een beetje irritant werd. Met heel veel moeite kregen we hem ’s avonds laat naar het logeerbed en ’s morgens zat hij al weer vroeg met ons aan de thee. Hints (“Nou, ik moet nu even verder hoor”) begreep hij niet. In ons hospice hanteren we een maximale gastvrijheid, dus hem streng aanspreken op zijn gedrag wrong’, aldus Pia Dalmeijer. ‘Hoe handel je in dit soort situaties?’

Grenzen aangeven én aardig zijn
‘Wat hier nodig is, is het duidelijker aangeven van grenzen,’ reageert Cilia Linssen, die in haar dagelijks leven verpleegkundigen en andere zorgverleners traint bij het omgaan met de patiënt en zijn naasten. ‘Verpleegkundigen en vrijwilligers zijn van nature aardige mensen, die moeite hebben met duidelijk zijn. Dat associëren ze met ‘onaardig’, en zo willen ze niet overkomen. Dus proberen ze de boodschap indirect te brengen, zoals Pia doet. De tip is, doe het duidelijk én aardig. Dus iets in de trant van ‘Zo Piet, nu moet je even ergens anders heen, want we willen hier overleggen. Kom je zo weer een kopje koffie drinken?’

Lezen?
In het artikel reageert Cilia Linssen op 6 netelige situaties met de familie van je patiënt. Nursing december verschijnt volgende week vrijdag.

Door: redactie Nursing, Nienke Berends