3 misverstanden over orgaandonatie

‘Ik ben ziek aan mij hebben ze niks’

Natuurlijk kan een ziekte een belemmering vormen voor donatie. Maar het vastleggen van je keuze is belangrijk, ook als je ziek bent of medicijnen gebruikt. Het gaat bij donatie namelijk altijd om meerdere organen en weefsels. Als door je ziekte of medicijngebruik een bepaald orgaan of weefsel niet meer geschikt is voor transplantatie, dan blijven vaak nog andere organen en weefsels over die wél in aanmerking komen. Pas als iemand is overleden kan een arts vaststellen of organen en weefsels werkelijk geschikt zijn voor transplantatie. Verschillende factoren bepalen of een orgaan of weefsel geschikt is. Zoals het moment, de wijze, de plaats en de oorzaak van het overlijden.

Verpleegkundigen en orgaandonatie

In Nursing oktober vertellen vier verpleegkundigen openhartig over hun ervaringen met orgaandonatie. Lees meer >>>

‘Als je donor bent, doen artsen minder goed hun best voor je.’

Iedere arts zal er altijd alles aan doen om het leven van zijn patiënt te redden. Dat is zijn plicht en dat heeft hij ook plechtig moeten beloven toen hij arts werd. Pas als overlijden onvermijdelijk is raadpleegt de arts het Donorregister. De arts die organen of weefsels transplanteert is overigens altijd een andere arts dan de arts die het Donorregister raadpleegt.

Meer lezen?

Nursing zette al eerder feiten en fabels over orgaandonatie op een rij. Je leest ze hier >>>

‘Na donatie zie je er niet meer goed uit.’

Veel mensen zijn hier bang voor, maar dat is niet nodig. Het uitnemen van organen en weefsels gebeurt heel zorgvuldig en met respect voor de overledene en de nabestaanden. Er wordt niets weggenomen op plaatsen die zichtbaar zijn als iemand wordt opgebaard. Dus nooit in het gezicht, in de hals of aan de handen. Na een donoroperatie worden de wonden zorgvuldig gehecht en met pleisters afgedekt. Na orgaandonatie kan de donor er erg bleek uitzien, maar dit is met make-up te verbergen. De familie kan kiezen voor opbaring in een uitvaartcentrum of thuis.

Bron: Nederlandse Transplantatie Stichting