Allochtone cliënt anders benaderen bij palliatieve zorg

Dit blijkt uit onderzoek van NIVEL waarop Fuusje de Graaff promoveert aan de Universiteit van Amsterdam. Open en directe informatie zoals in Nederland gebruikelijk is kan alle hoop wegslaan en nogal cru overkomen.  De familie van Turkse en Marokkaanse cliënten verwachten dat een arts tot het laatst toe probeert een patiënt te genezen en hoop blijft geven. Ook bij een ongeneeslijk zieke patiënt, aldus NIVEL.

Recht

Voor zorgverleners die open met patiënten willen spreken over de diagnose ‘ongeneeslijk’ en prognose, weegt het principe van rechtstreekse informatie zwaarder dan het recht van patiënten om niet over alles geïnformeerd te hoeven worden, stelt Fuusje de Graaff bij haar proefschrift. 

Familie erbij betrekken 

Het is belangrijk de familie zoveel mogelijk te betrekken bij de behandeling: ‘In gezamenlijke besluitvorming ligt de sleutel tot de best mogelijke zorg. Zorgverleners moeten een weg vinden in de driehoeksverhouding zorgverlener, patiënt, familie. Oudere, ervaren artsen en verpleegkundigen lijken vaker geneigd rekening te houden met de wensen van de verschillende familieleden. Zij leggen uit hoe het in Nederland gaat en waarom het zo gaat, en zij vragen de patiënt wat hij wil weten en welke wensen hij heeft. Het is heel belangrijk verbinding te maken met de patiënt én met de familie.’

Ongeneeslijk

Turkse en Marokkaanse families maken weinig gebruik van thuiszorg. Er wordt geadviseerd om vooral thuiszorg medewerkers in te zetten waar mogelijk, omdat deze veranderingen snel kunnen zien en doorgeven aan de huisarts. Familieleden hebben zelf namelijk de neiging om de medische term ‘ongeneeslijk’ niet snel gebruiken, zodat de patiënt hoop kan houden.

Nuance 

Fuusje de Graaff nuanceert haar bevindingen en benadrukt dat veel van haar bevindingen ook gelden voor tal van Nederlanders en dat er onder migranten ook verschillen zijn. Het onderzoek levert bruikbare inzichten om palliatieve zorg op maat te leveren.

Bron: Nivel