Alternatieve genezing

Aan de orde kwam onder meer de zaak van een huilbaby die na een craniosacrale massage overleed. Het manipuleren van de nekwervels om de onrust bij hem weg te nemen pakte verkeerd uit. Ook chiropractors die met het kraken van wervels een hersenbloeding willen luxeren, kwamen aan de orde.

Alternatieve therapieën stellen hulpverleners niet zelden voor dilemma’s. Daarover kan Nursingblogger Jos Kaldenhoven (Verpleegkundig Thuistechnologie Team) meepraten. Een van zijn patiënten koos vol overtuiging voor een alternatieve behandelwijze waaraan Jos ernstig twijfelde. Hij schreef erover op zijn weblog. In de reacties die volgden, waarschuwde slechts een enkeling voor deze alternatieve praktijken. Maar verreweg de meeste reacties logen er niet om:
‘Mogen de mensen zelf kiezen?!’
‘Wie zijn wij om dit te beoordelen of te veroordelen?’
‘Wij moeten als verpleegkundige de keuze van de patiënt respecteren.’
‘Geloof hoort bij het leven.’
Allemaal waar en toch ook helemaal niet. Want kom je met dergelijke uitspraken echt op voor het welbevinden van je patiënt? Ik denk het niet.

In de Beroepscode staat dat je de patiënt moet beschermen tegen ‘onethische, incompetente, onveilige of anderszins tekortschietende hulpverlening.’ Als er gevaar voor de patiënt dreigt, ben je dus verplicht hierover met arts en patiënt in gesprek te gaan. Dat betekent niet dat je de alternatieve therapie moet aanraden, want daarmee kun je als verpleegkundige ook in de problemen komen. Maar jij dient als verpleegkundige wel mogelijk gevaar te signaleren en de patiënt hierop te wijzen. Bovendien, pas als een patiënt volledig geïnformeerd is en daarna een keuze maakt, kun je pas spreken van vrije wil. En ja, dan pas mogen wij de keuze van de patiënt respecteren. Maar alleen als al het andere al is geprobeerd.