Belevingsgerichte zorg

Op onze afdeling starten we binnenkort met belevingsgerichte zorg. Ik ben heel benieuwd naar de lessen die wij gaan volgen ter voorbereiding. Het is een cursus volgens het IMOZ model. Hierbij worden we gevraagd om bij onszelf op zoek te gaan naar innerlijke gevoelens, om contact te kunnen maken met de cliënten. Basis is dat elk mens uniek is en in wezen ook zo benaderd en behandeld wil worden.

Keuzevrijheid

Terwijl ik in de cursusmap inkijk, overdenk ik dat in grote lijnen mijn benadering al zo is. Stel je voor dat ik een cliënt was en afhankelijk van verzorging, dan eiste ik ook keuzevrijheid in de uitvoer van zorg. Ik moet er niet aan denken om mijn dagstructuur op te geven omwille van een organisatie. Nu zou je kunnen zeggen: ‘dan moet je niet in een instelling gaan wonen’. Maar kennelijk is er een tussenweg. Mits er dus rekening gehouden wordt met iemands persoonlijkheid en zijn beleving van de situatie waarin die zich bevindt.

Vroeger

Het zou heel prachtig zijn als mij dit geboden werd op mijn oude dag. Ik zie het helemaal voor me, op mijn kamertje in gesprek met een verzorgende. Vertellen over vroeger, van hoe in mijn werkzame leven werd gewerkt: om twaalf uur warm eten, of je het nu wil of niet. Om 8.00u wassen, en in de avond zonder washand over je lijf het bed in. Zo laat dit en zo laat dat… .

Het zal fijn zijn dat wij als zorgverleners deze belevingsgerichte zorg gaan geven. Dit zou zeer zeker een verbetering van de kwaliteit van de zorg betekenen.