Blijf met je poten van verpleegkundigen af!

In de nacht van twee oktober was het weer zover: een vriend van een patiënt probeerde op de seh van het Canisius-Wilhelmina Ziekenhuis (CWZ) in Nijmegen een behandeling af te dwingen. Hij vloog een vrouwelijke verpleegkundige naar de keel. Gelukkig is de man door de politie aangehouden en wordt hem poging tot doodslag ten laste gelegd.

Ik vind dit soort berichten vreselijk. Elke klap, elke bedreiging treft mij recht in mijn verpleegkundigen hart. Als verpleegkundige ben je kwetsbaar. Je kunt je werk alleen doen als dat in een veilige omgeving kan. Ik word woest als mijn collega´s worden aangevallen door een patiënt die direct zijn ingegroeide teennagel behandeld wil zien, terwijl zij op dat moment een kindje van vier aan het reanimeren zijn.

Zullen we afspreken dat dit soort mensen hun recht op verdoving verspelen als ze ooit in het ziekenhuis opgenomen worden? Of ze met voorrang levend voor orgaandonatie in aanmerking laten komen? Poeh, dat lucht op… maar als we zo zouden reageren zijn we net zo primitief bezig als de daders en dat past ons niet.

Hoe zou het gaan met de verpleegkundige in Nijmegen die aangevallen werd? Zou ze geslapen hebben? Zou ze nu in de ziektewet zitten? Heeft ze kinderen die vragen ‘mama waarom huil je’? Zouden haar collega’s op bezoek gaan? Zou de directie haar een bloemetje sturen? Zou het traumaprotocol nageleefd worden? Wanneer zou ze weer de nachtdienst in moeten?

Ik wil niet horen dat het bij het vak hoort. Ik wil niet horen dat het misschien wel aan ons ligt. Ik wil niet horen dat het een maatschappelijk probleem is. Ik wil niet dat collega’s uit het vak geslagen worden. Laat je blauwe plekken zien en doe altijd aangifte. Kom naar de workshop “Aangifte doen, waarom?”op het Nursing Event.

Ik ga nu een kaartje sturen naar onze collega op de spoedeisende hulp van het CWZ in Nijmegen. Ik denk aan je.

Ps: Natuurlijk begrijp ik dat het lijden van een patiënt tot onmacht, verdriet, pijn en boosheid bij familie en vrienden kan leiden. Maar blijf met je poten van verpleegkundigen af!

Marcellino Bogers (1957) van huis uit psychiatrisch verpleegkundige, maar tegenwoordig congresontwikkelaar bij Elsevier Gezondheidszorg, cabaretier en dagvoorzitter op het Nursing Event. Hij is auteur van het boek Humor als verpleegkundige interventie. In aanloop tot het Nursing Event schrijft hij wekelijks een blog op Nursing.nl. www.marcellinobogers.nl