Blog Annabeth: ‘Hoezo informeer de patiënt?’

Ik ben gestart met een opleiding tot implementatiecoach. Ontzettend leuk. Daarvoor moet ik naar Apeldoorn. Globetrotter als ik ben, ga ik met de trein. Route zodanig uitgestippeld dat ik een half uur van tevoren op de plaats van bestemming ben.

Vol goede moed begin ik aan de reis. Bij mijn eerste overstap op Schiphol heb ik zeventien minuten overstaptijd, dus dat is ruim voldoende. Ik haal een bakje koffie en ga naar het juiste perron. Twee minuten voordat de trein vertrekt, staat er op het bord een minuscuul regeltje dat de trein niet rijdt. Zomaar.

Bij het informatiepunt van de spoorwegen wordt me verteld dat de volgende trein over een half uur gaat. Daar gaat mijn schema. In plaats van royaal op tijd moet ik nu haasten om überhaupt nog op tijd te komen. En je gelooft het niet… ook nu verschijnt er twee minuten voor vertrek weer zo’n minuscuul regeltje dat de trein niet rijdt. Ik ben boos. Hoezo rijdt er gewoon een uur lang geen trein die kant op en waarom wordt er niets omgeroepen of een ander reisadvies gegeven?

Bij het informatiepunt van de spoorwegen uit ik mijn frustratie. Nee, ze weten ook niet wat er aan de hand is. En nee, er worden ook geen bussen ingezet. Ik kan de trein van nogmaals 25 minuten later nemen, die zou wel rijden want die komt uit de andere richting. Ik krijg een formulier om mijn geld terug te vragen en daar kan ik het mee doen.

Dat er vertraging of onvoorziene omstandigheden zijn kan ik begrijpen. Maar het totale gebrek aan informatie frustreert me.

En terwijl ik in de trein aan het bekoelen ben, bedenk ik hoe een patiënt zich moet voelen die wacht of hij met ontslag mag. Er moet vaak vervoer vanaf huis geregeld worden dus zij zitten min of meer ook met een deadline. Ze wachten, worden soms ook niet op de hoogte gesteld terwijl er achter de schermen wel al van alles afgesproken wordt. Soms zijn er ook andere dingen belangrijker, zoals plotseling zieker wordende patiënten, spoedgevallen. Of zoals bij ons nog wel eens gebeurt: een bevalling.

Voor ons als verpleegkundigen is het wel eens lastig om te vertellen dat er door de patiënt nog steeds geduld uitgeoefend moet worden. (En wij als verpleegkundigen ook!) Maar na deze treinervaring geloof ik dat als een patiënt goed geïnformeerd wordt over de reden waarom het allemaal wat langer duurt (en wat er ondertussen al wel gedaan is), dit in ieder geval inzicht en hopelijk begrip oplevert.

Dat informeren belangrijk is wist ik natuurlijk al. Maar het gebrek aan informatie aan den lijve ondervinden maakt wel dat je weer met je neus op de feiten gedrukt wordt!