Blog Conny: 'Heeft u behoefte aan een klein gesprekje?'

De laatste maanden is het duidelijk voelbaar dat de werkdruk bij ons flink omhoog is gegaan. Als er een nieuwe opname komt, hebben we direct een bewoner met een scala aan complexe zorgvragen erbij. De nieuwe cliënten vertonen meestal een gemixt beeld: somatische en psychogeriatrische problematiek. En dit betekent voor ons dat er ook veel tijd nodig is om het cognitieve gedeelte van een cliënt goed te begeleiden.

We zijn uit balans geraakt hierdoor. Wat ik hiermee bedoel is dat aan de ene kant veel aan begeleiding juist op dit vlak verdwenen is, terwijl de specifieke zorgvraag juist is toegenomen. Helaas is er dus chronisch tekort aan tijd om naast de lichamelijke zorg, ondersteuning te bieden waar nodig is.

De afgelopen week heb ik bewust gekozen om bij een aantal cliënten in gesprek te gaan. Het enige wat ik vroeg was: ‘Heeft u een behoefte aan een klein gesprekje?’ Er kwamen heel verbaasde reacties. Een zuster die zomaar gaat zitten zonder pen en papier. De één hoefde niet lang na te denken en de ander kon niet zo snel wat bedenken. Uiteindelijk ging het vaak over vroegere tijden, daar bij de vervlogen tijden liggen de herinneringen het sterkst vast. Prachtige verhalen en minder mooi. Het deed de bewoners zichtbaar goed, een luisterend oor. En voor de binding met je cliënt is het goud waard.

Ik heb mij voorgenomen om dit vaker te gaan doen. Dan blijft er maar wat liggen van de andere taken. Het werk is toch nooit af. Naast lichamelijke verzorging moet er ook ruimte zijn voor dit soort verzorging!