Blog Conny: 'Ik was mijn eerste nachtdienst doodsbang'

Uiteraard was ik ingewerkt, maar het feit dat ik het nu alleen moest doen, gaf een dosis extra spanning en stelde mij scherp. Ik had totaal geen last van slaap, daar zorgde de adrenaline wel voor. Ik ging mijn werklijstje af, en na twee en half uur begon mijn zelfvertrouwen te groeien. Alles verliep volgens het boekje. Net op het moment dat ik mijzelf op een kopje koffie wilde trakteren, zag ik vanuit de zusterpost, helemaal aan het einde van de lange gang een figuur lopen.

Blog Conny: ‘Mijn collega durfde geen nachtdienst te draaien’

Mijn aandacht werd vooral getrokken omdat het een voorovergebogen persoon leek, die zich sloffend achter de rollator in mijn richting begaf. Dat moest een cliënt zijn, dat was duidelijk. Omdat ik mijn eigen cliënten goed kende van de dag- en avonddiensten, kwam deze mij niet bekend voor. Er was geen recente opname, dat wist ik zeker.

Blog Conny: ‘Weekenddiensten zijn anders dan anders’

Bij ons zijn twee PG-afdelingen onderling verbonden, daardoor kunnen de cliënten rondjes lopen. Dat is erg fijn voor cliënten die bewegingsdrang hebben. Ik nam mij voor om de cliënt te onderscheppen en naar de andere PG-afdeling terug te brengen. Dichterbij gekomen zag ik in de schemerdonkere gang een vrouw met een lange bloemetjes jurk. Over haar hoofd zat een hoofddoek geknoopt. ze liep letterlijk met haar neus op de handvatten van de rollator. Ik vond het best een beetje eng want je weet maar nooit hoe een dement persoon kan reageren. Met kloppend hart zei ik haar dat ik de zuster was en haar weer naar bed zou brengen. Ik legde mijn arm op de schouder en ineens vloog de cliënt recht omhoog; ik keek in een brede grijns van mijn collega van de andere afdeling… Poe, wat een schrik en daarna ontzettend gelachen met zijn tweeën!

Heb jij wel eens een collega/stagiaire in de maling genomen? Laat je reactie hieronder achter!