Blog Jos: 'Je bent een hoerenstumper!'

Jazeker, we hebben vrijheid van meningsuiting in Nederland, dus je mag iemand ‘hoerenstumper’ noemen. En je mag het ook nog zeggen. Dat het je niet in dank wordt afgenomen, dat kun je op je vingers natellen, lijkt me.

Vrijheid van meningsuiting: het is een groot goed in Nederland dat in artikel 7 van de Grondwet staat. En we worden dagelijks met die vrijheid geconfronteerd. Het bloggen is daar bijvoorbeeld een uiting van. Maar ook Facebook, Twitter en andere social media. Ik schrik met enige regelmaat als ik lees wat daarop wordt beweerd en gesteld. Enige vorm van beleefdheid ontbreekt, sterker nog: er wordt ronduit bedreigd en gediscrimineerd! Denk maar aan de talloze reacties onlangs op de foto van 9 spelers van het Nederlands elftal.

Gelukkig stelt het bewuste artikel van de Grondwet ook dat er  verantwoordelijkheden zijn volgens de wet die de vrijheid van meningsuiting beperken.

Zo mag ik bijvoorbeeld wel schrijven dat ik de PVV een racistische partij vind omdat er volgens Wilders minder Marokkanen in Nederland moeten zijn. Maar ik mag op Facebook (of in mijn blog) niet schrijven dat ik mijn teamleider een hoerenstumper vind. Dat is grof beledigend en zou in dat geval zelfs grond voor ontslag op staande voet zijn. En terecht!

Vorige week heb ik op een bijeenkomst van kaderleden van NU’91 het een en ander geleerd van huisadvocaat Max Vetkamp. Het voorbeeld van de hoerenstumper (zou niet weten wat dat is, maar kennelijk is het een  behoorlijke belediging) is in 2012 reden geweest voor ontslag op staande voet van een werknemer van Blokker.

Je moet dus voorzichtig zijn met wat je zegt en schrijft. Zo zijn er veel werkgevers die een mediacode hebben, waarin bijvoorbeeld staat dat je niet over je werk en je werkgever mag praten zonder toestemming van diezelfde werkgever of alleen samen met een persvoorlichter. Dat beperkende in de mediacode staat weer op gespannen voet met je recht op vrijheid van meningsuiting.

Vervolgens bestaat nog artikel 611 in Wetboek 7, die jou en je werkgever verplicht je als een goed werknemer en goed werkgever te gedragen. Kortom, het is nog niet zo gemakkelijk om te zeggen wat je vindt.

Tijdens de bijeenkomst passeerden vele voorbeelden de revue en daarbij werd steevast de vraag gesteld: Mag dat? Het is aan de ene kant wel jammer dat we telkens weer de grenzen opzoeken van wat mag, in plaats van te kijken naar wat  je ermee wilt bereiken. Of het nodig is om het op een provocerende manier te doen.

We verharden in deze maatschappij. We hebben overal een uitgesproken mening over, die vaak meer polariseert dan dat we er samen aan werken om tot een oplossing te komen. En om er bij voorhand van uit te gaan dat werkgevers erop uit zijn om je te belazeren, dat gaat me veel te ver. Toch?!

O ja, voor hen die zich zorgen maken om mijn baan: ik heb geen teamleider…