Blog Jos: ‘Tijd voor goede palliatieve zorgplanning in ziekenhuizen’

Van de week namen wij een cliënt in zorg met een voedingsinfuus. Terminaal, maar om kwaliteit van leven te borgen, werd hij met parenterale voeding naar huis gestuurd. De familie nam de ADL op zich, ons team kwam voor het infuus, de te spuiten subcutane medicatie en om het verloop te volgen.

Een betrokken huisarts, die 24/7 gebeld kon worden als het nodig was. Betrokken kinderen en hun partners. Een open houding van de cliënt. Lijkt allemaal ideaal. Wat ik niet begrijp is de inhoud van de begeleidende gesprekken die wij daar hebben gehad. De kern: ‘We hebben ons zo alleen gevoeld de laatste maanden. Pas toen jullie team ons thuiszorg kwam verlenen, ging er een wereld voor ons open. Zo kan het dus ook.’

De familie doelde op het verblijf in het ziekenhuis. Zij hadden het gevoel overal zelf achteraan te moeten gaan. ‘Dat infuusvoeding thuis mogelijk was, hebben we zelf op internet moeten opzoeken. Niemand dacht met ons mee hoe we de terminale fase nog zo goed mogelijk konden laten verlopen. Jullie dachten met ons mee, deden suggesties, overlegden met de huisarts, vroegen aan ons wat wij ervan vonden, en pasten zorgmomenten aan bij onze behoeftes en wensen.’

Dossier palliatieve zorg

Geïnteresseerd in palliatieve zorg? In het dossier palliatieve zorg verzamelt Nursing het laatste nieuws, achtergronden en blogs over dit thema. >>>

Ik weet het. Of het daadwerkelijk zo is gegaan in het ziekenhuis, dat is niet duidelijk. Maar feit is wel dat de beleving van de familie zo is. Dat is niet alleen jammer, maar ook een noodkreet. Een kreet om goede palliatieve begeleiding vanuit het ziekenhuis. Een noodkreet om gebruik te maken van de kennis en kunde die er transmuraal bestaat. Een noodkreet om palliatieve zorg nu eindelijk eens goed op de kaart te zetten in de Nederlandse ziekenhuizen!

Want: hoe eenzaam moet je je als familie niet voelen als je het idee krijgt dat je alles alleen moet doen? We ondergaan allemaal maar een keer in ons leven een terminale fase. Ik weet zeker dat als wij ons dat voor de geest houden, er nauwelijks meer zorgvragers hoeven zullen zijn die het gevoel hebben er alleen voor te staan.

Wil je reageren? Registreren kan heel eenvoudig én gratis.