Blog Jos: 'Hartverwarmende zorg tijdens warme dagen'

De afgelopen dagen praatten we bijna uitsluitend over de warmte. Recordhoogtes tot 36-38 graden aan toe. Het Nationale Hitteplan, wel of niet douchen in de verzorgingshuizen. En waar vind je verkoeling in deze hitte? Online volgden foto’s van oude mensen in de schaduw met ijsjes, voldoende te drinken en met de voeten in kleine zwembadjes.

Bij de cliënten thuis bleven gordijnen en deuren vaak potdicht. De ventilators draaiden overuren en waar een airco kon draaien, was er nog wat enige verkoeling.

Slapeloze nachten (en niet alleen van de cliënten…) maken je als mens niet fit. Ik heb zelf in die periode nog fanatieker vastgehouden aan mijn gewoonte van een siësta; een middagdut op het warmst van de dag met de ventilator aan en oordoppen in. Ja, in de loop van de jaren ga je wel een beetje wennen aan de grillen van moeder natuur.

Zo was ik een paar jaar geleden tijdens zo’n hittegolf bij een cliënt. In een vrijstaand huis in een dorp bij Den Bosch, met een grote tuin en veel schaduw door de hoge bomen. Toen ik daar aan het einde van de middag kwam voor het wisselen van de subcutane naald voor het morfinepompje, stond zij met haar bed in de schaduw. Daar was het goed uit te houden en zo kwam ze nog eens buiten. Een vriendin zat bij haar en we praatten wat over koetjes, kalfjes en hoe het met de pijn was. Ik herinner me dat ze eigenlijk niet zoveel praatte over wat haar ziekte met haar deed en hoe ze over het verdere verloop dacht. Ongetwijfeld zal ze daar met haar man wel over hebben kunnen praten, maar met ons gebeurde dat eigenlijk niet.

Aandachtspunten medicatie bij hitte, daar lees je hier alles over >>>

Terwijl ik mijn werkzaamheden aan het afronden was, kwamen haar man en een van haar zoons weer thuis. De sfeer veranderde gelijk. Haar man gaf haar een knuffel, haar zoon ging bij haar op bed zitten en maakte wat grapjes over de luxe van het lekker in bed liggen in de schaduw. Haar gezicht werd een grote glimlach en ik kan me nu nog de warmte herinneren die ik toen voelde. De warmte van de familieband, van mensen die elkaar door dik en dun steunen. Je hoeft niet altijd over je gevoelens en je angsten te praten. De warme nabijheid van de familie, van je kinderen en je man, die je accepteren zoals je bent: dat kan vaak al voldoende zijn.

Dit voorval schoot me te binnen toen ik de afgelopen week de blog las van specialist ouderengeneeskunde Margot Verkuijlen,  over Advanced Care Planning. Wat ik me van de bovenstaande casus kan herinneren is de harmonie in het gezin dat er was zonder dat die Advanced Care Planning zichtbaar werd toegepast. Begrijp me goed: ik ben een groot voorstander van Advanced Care Planning, maar heb intussen ook wel geleerd dat het soms niet kan. En dan kijk je van dag tot dag wat er wel mogelijk is. En dat levert dan warme zorg op!

Margot Verkuijlen spreekt over Advanced Care Planning op het Nursing Congres Palliatieve Zorgverlening, kijk maar >>>