Blog Renée: 'Waarom toch die hiërarchie in het ziekenhuis?'

In sommige culturen heeft een arts een enorme status. Ook in Nederland heerste dat enkele decennia geleden sterk. En die hiërarchie van toen kom je nog steeds wel tegen in het ziekenhuis. Dat wil niet zeggen dat je als verpleegkundige alleen maar opdrachten van artsen uitvoert zonder hier bij na te denken, maar deze rolverdeling betekent wel dat je fungeert naar je verantwoordelijkheid. Waarom is dat toch zo?

Het viel me op toen ik meeliep op de verloskamers van de verlosafdeling. Ik liep mee met een gespecialiseerde obstetrie verpleegkundige. Wij waren dus met z’n tweeën. De zwangere vrouw werd via de eerste lijn opgenomen in het ziekenhuis omdat de bevalling thuis niet vorderde. Haar eigen verloskundige was er ook nog bij, samen met een student verloskunde. Dat maakt vier. De klinisch verloskundige van het ziekenhuis kwam óók de kamer binnen om het over te nemen en had op haar beurt weer een co-assistent bij zich die wilde meekijken. (4+2=6). En als klap op de vuurpijl liep de gynaecoloog-assistent ook nog even binnen. Met z’n zevenen stonden we in één kamer. Met de vrouw ging alles goed en er werd een paar minuten later een gezonde baby geboren. Maar stel dat het nu minder voorspoedig zou zijn gegaan, dan was de kinderarts in consult gekomen (kinderarts + arts-assistent van de kindergeneeskunde) en misschien ook nog wel de gynaecoloog zelf! In dat geval hadden we met negen zorgverleners om het bed gestaan! En dan zou het zomaar kunnen dat de service assistent binnen loopt om te vragen of de patiënt misschien wat wil drinken. En dan heb je als zwangere vrouw ineens tien witte poppetjes publiek! En als al deze mensen in hun witte pakjes zomaar van alles zouden doen, zonder dat iemand hierin de leiding neemt, dan zou dit de patiënt niet ten goede komen.

Buurtzorg blijft maar groeien, onder meer omdat de verpleging juist kan werken zonder hiërarchie, dat lees je hier >>>

Vorig jaar liep ik stage in een academisch ziekenhuis en ik dacht dat dat de plek was waar veel geleerd werd en waar veel studenten rondlopen, maar in de perifere ziekenhuizen is dat natuurlijk net zo, misschien wel meer. En ik kom toch een hoeveelheid aan functies tegen! Als je zou opnoemen wat er op een willekeurige dag op een afdeling allemaal rond loopt kom ik op het volgende, bij de artsen: specialist,  arts-assistent in opleiding, arts-niet-in-opleiding, co-assistenten (semi-arts of oudste co niet te vergeten). Er lopen verpleegkundig specialisten rond, gespecialiseerd verpleegkundigen, senior verpleegkundigen, algemeen verpleegkundigen, en dan mijn groep natuurlijk, de verpleegkundestudenten. Om over alle andere paramedische disciplines maar te zwijgen. En daarom snap ik wel dat er zo’n hiërarchie heerst in het ziekenhuis. Je moet luisteren naar degene die de verantwoordelijkheid draagt, juist omdat het over mensen gaat. Je kunt niet varen met tienkapiteins op één schip. We hebben allemaal hetzelfde doel: de beste zorg voor de patiënt. En door goed samen te werken, naar elkaar te luisteren en adviezen van elkaar aan te nemen, kunnen we dat doel bereiken. Eén voor allen, allen voor één.