Blog Renée: ‘Ziekenverhuizing meegemaakt? Check!’

Eigenlijk stond mijn tweede stage volledig in het teken van de verhuizing. Half december moest mijn stage zijn afgerond, want dan ging het Meander Medisch Centrum in Amersfoort verhuizen. Hoe dichter we bij dit moment in de buurt kwamen, hoe meer er over de verhuizing gesproken werd. Er is gedurende die 20 weken geen dag voorbij gegaan waarin het beruchte woord niet genoemd werd. In het begin leefde het vooral bij het personeel. Voor hen heerste er soms best wat onzekerheid; behoud ik mijn baan wel en kom ik te werken op de afdeling die ik wil, hoe zit het met nieuwe collega’s en wanneer weet ik waar ik aan toe ben?

Lees ook de vorige blog van Renée! Ze mag een dagje meelopen op de operatiekamer en is zo enthousiast dat ze een carrièreswitch overweegt. Lees meer>>>

Tegen de tijd dat dit allemaal bekend was, en al mijn collega’s gelukkig op hun eerste voorkeursplek geplaatst waren, werd het wat dat betreft iets rustiger op de afdeling. Maar al snel kwamen de  praktische zaken om de hoek kijken. Er moest bepaald worden wat er allemaal op de nieuwe afdeling aanwezig moest zijn. Dus dan ga je je bezighouden met hoeveel infuusnaalden je eigenlijk per dag verbruikt, en hoeveel gaasjes, en bekkentjes, zakken NaCl, celstofmatjes, leukopor… Ieder detail werd meegeteld. Check, check dubbel check! En de bestellijsten werden zo volledig mogelijk gemaakt.

Maar de verhuizing was niet alleen voor mijn collega’s spannend. Het leefde ook bij de patiënten. De patiënten van de dagbehandeling komen vaak regelmatig terug voor hun behandeling. En vooral de laatste twee weken van ‘het oude ziekenhuis’ waren veel patiënten hier voor de laatste keer. Het leefde bij iedereen. De meesten waren positief gespannen, maar hier en daar hoorde ik ook wel negatieve berichten. Sommigen patiënten stapten over naar een ander ziekenhuis omdat dit dichterbij gelegen was. Verandering brengt altijd rumoer met zich mee. Sommigen houden hiervan, maar de meesten blijven liever bij het oude vertrouwde.

Omdat mijn stage toentertijd dus net was afgerond, heb ik de grote verhuisdag zelf niet meegemaakt en dat vond ik best jammer. Hoe vaak maak je zoiets nou mee?! Een aantal weken later ben ik wel nog een keer wezen kijken. Het is prachtig geworden en ik hoor alleen maar positieve verhalen.Al met al was ik er toch een beetje bij, bij deze unieke gebeurtenis.