Blog Theo: 'Vermijd de verpleegkundigenpas'

Toen ik nog werkzaam was als verpleegkundige zeiden we wel eens als collega’s onder elkaar: ‘Zo, loop je weer met de verpleegkundigenpas!’ Dit betekende dan dat je hard liep, enigszins verwilderd uit de ogen keek en dat je liever niet werd aangesproken omdat je het druk had. Herkenbaar of niet?!

En vaak hadden we het ook druk. Lopende met de verpleegkundigenpas van de ene situatie naar de andere, dachten we wellicht zaken op een rijtje te zetten. Niet zelden was het tegendeel waar. Ik hield me in gedachten bezig met een eerder gesprek, piekerde
hoe ik het werk gedaan kreeg terwijl er nog een stagiaire rondliep en de adrenaline nog door mijn lijf gierde na een geweldsincident. Vaak gebeurde er veel in dat hoofd van me maar zaken op een rijtje zetten was dat vaak niet.

Zie filmpje
 
In het filmpje is een verpleegkundige te zien die al lopende de status van een cliënt doorneemt. Ze baalt van de hele situatie voorafgaand aan deze opname. We horen haar gedachten waarbij ze zonder veel nuance over de diagnose van de cliënt spreekt. Bij het zien van de cliënt realiseert ze zich haar eigen vooroordeel. Wellicht zou je dit een mindfulnessmomentje kunnen noemen: ze merkt op dat ze haar vooroordeel uitspreekt terwijl ze het doet.

Theo Niessen is dagvoorzitter van het congres Zorgprofessional in balans. Ook mindfulness komt die dag aan de orde, vertelt hij in dit interview >>>
 

Waar ik de aandacht op wil vestigen is dat deze verpleegkundige wellicht eerder haar stemming had kunnen veranderen (temmen) wanneer ze haar gevoelens van frustratie eerder had kunnen herkennen en benoemen. In de literatuur wordt dit ‘Name it to tame it’ oftewel ‘Je temt gevoelens door ze te benoemen’ (Siegel & Payne Bryson, 2011).

Je aandacht vestigen op het lopen zelf en natuurlijk de afleiding hiervan zou de verpleegkundige deze zelfkennis gegeven kunnen hebben. Dus de volgende keer wanneer je van de ene cliënt naar de andere loopt: loop niet klakkeloos hard met een verpleegkundigenpas maar loop met je hart en merk op wat er is terwijl je loopt. Op deze manier bouw je een moment in waarbij je automatische reacties eerder kunt opmerken en je fris op de nieuwe zorgsituatie kunt afstemmen.

Dit was de vijfde en laatste blog van Theo Niessen voor nursing.nl.
Lees alle blogs hier  >>>