Bloggers: hoogte- en dieptepunten 2010

Jos Kaldenhoven
Jos noemt 2010 een enerverend jaar. ‘Een vakgerelateerd hoogtepunt is voor mij de start van mijn specialistische vervolgopleiding Palliatieve Verpleegkunde. Samen met een groep sterk gemotiveerde verpleegkundigen uit alle sectoren (ziekenhuis, verpleeg- en verzorgingshuis, hospice en de wijk). Daar haal ik veel kennis en voldoening uit. Het dieptepunt voor mij is dat er heel veel regels en besluiten op ons afkomen, bedacht door kantoormensen, die – gezien de inhoud van de beslissingen – nauwelijks in de gaten hebben hoe de zorg in de praktijk werkt. Er krijgt iemand een idee om te bezuinigen en voordat je het weet, wil men het invoeren. Neem het besluit om de MSVT niet meer vanuit de Zorgverzekeringen te betalen. Twee maatschappijen denken eenzijdig dit te kunnen invoeren. Nadat er is nagedacht, en er terecht veel kritiek op het besluit komt, wordt het teruggedraaid. Laten we alsjeblieft onze energie aan zinnige zaken besteden!’
>Ga naar de weblog van Jos

Sandra Kleefstra
Sandra schrijft: ‘Wat een jaar weer! Af en toe twijfelden mijn rug en psyche weleens aan dit werk. Soms kon ik echt even niet meer. Maar ik denk dat velen in dit werk die dagen kennen. Naar huis fietsen met de gedachten: ‘Ik neem ontslag of kom in ieder geval morgen niet!’ Meestal gaat het beter na een nachtje slapen. Soms niet, dan duurt het iets langer. Ik vond in ieder geval de motivatie en hernieuwde spieren weer om de draad en het bijltje op te nemen en verpleeg alweer maanden gezond in het rond. En dan blijkt dat dit werk ook vele bijzondere momenten kent. Intense gesprekken met patiënten, woorden vol waardering van familie, levens die toch nog zijn mede door mijn doorzetten. Ik vraag me wel eens af hoe anderen (met kantoorbanen) zich motiveren voor hun werk. Die zien toch deze wonderen niet gebeuren. Wat kan hun drijfveer zijn? Ik zie ze in ieder geval wel. Tussen vieze klussen en veel tillen, luid gemopper en dikke tranen door, mag ik op de eerste rij aanwezig zijn in levens. Ik mag ze aanraken en bijsturen; ik mag iets betekenen. En het wordt nog gezien ook (getuige de patiëntenkaarten in mijn teampost)!
>Ga naar de weblog van Sandra

Marcellino Bogers
De agressie tegen verpleegkundigen is het dieptepunt voor Marcellino, hij besteedde er dan ook verschillende keren aandacht aan in zijn blogs. Als andere dieptepunten noemt Marcellino: ‘Honderden ervaren (50+) verpleegkundigen werden de zorg uitgejaagd of werden gedwongen gastvrouw te worden. Ouderenbeleid ontbreekt of is gebrekkig, en dat is pure kapitaalvernietiging. Ook kunnen we nog steeds kunnen niet goed rekenen. Uit het onderzoek blijkt dat 41 procent van de ondervraagde verpleegkundigen een 5 of lager scoort op de aan hen voorgelegde vragen.’
Een hoogtepunt voor Marcellino was de vrijspraak van Lucia de Berk. ‘Het is een eng idee dat een verkeerde interpretatie van statistieken kan leiden tot zoveel ellende. Ben blij dat de waarheid gewonnen heeft’, zegt hij. Ook de jonge verpleegkundige van het jaar stemde hem positief. ‘Eerlijk gezegd ben ik een beetje ambivalent als ik nieuwe jonge collega’s de zorg zie binnenstappen, ik mis vaak de passie. Maar toen ik Marleen de Nursing Challenge overtuigend zag winnen, was ik blij, ze maakte indruk met haar frisse, deskundige en authentieke optreden.’
>Ga naar de weblog van Marcellino

Bram Hengeveld
Ook columnist Bram beschrijft zijn hoogtepunten: ‘Het ontdekken van het prachtwerk in de palliatief terminale zorg, afstuderen als verpleegkundige en tenslotte de publicaties in Nursing.’ Zijn 2010 kende een persoonlijk dieptepunt, hij kreeg gezondheidsproblemen. ‘Ik kwam erachter dat een toekomst als verpleegkundige er wel eens heel anders uit zou kunnen gaan zien als dat ik bij het ondertekenen van mijn diploma had gedacht.’
Bram is columnist in Nursing het blad

Quinten Manuel en Annemart Vos
Student mbo-v Quinten is trots op zijn blogs op nursing.nl. ‘Ik ben erg blij met de reacties die ik krijg op mijn blogs.’ Als dieptepunt van 2010 noemt hij de dag waarop hij door een patiënt werd geweigerd. ‘Een patiënt wilde niet dat ik hielp vanwege het feit dat ik van het mannelijk geslacht ben. Hier heb ik aantal dagen mee gezeten.’
Annemart, die net begonnen is met haar eerste baan, noemt als dieptepunt: ‘de machteloosheid die je voelt, bij diep verdriet van een patiënt.’ Als hoogtepunt noemt zij: ‘Met een lach op je gezicht uit je werk gaan, negen partussen in één nachtdienst en gewaardeerd worden door je collega’s, maar ook door patiënten.’
>Ga naar de weblog van Quinten
>Ga naar de weblog van Annemart

Wat waren jouw hoogte- en dieptepunten van 2010, werkgerelateerd gezien? Laat een reactie achter!