Blos Jos: 'Crowdfunden voor liposuctie'

Alles kost geld vandaag de dag. Nou ja, bijna alles. Burenhulp en mantelzorg zijn weliswaar gratis, maar steeds minder vaak te vinden. We zijn allemaal druk, druk, druk en zijn vooral bezig in onze eigen kleine wereld.

Ik heb de afgelopen twee weken veel thuis moeten zitten: griep, dubbele longontsteking, nauwelijks meer energie, fors gewichtsverlies (maar wel voldoende reserve). Gelukkig een lieve vrouw die de boodschappen deed, de was draaide, streek en het huis schoonmaakte. En ja, dus ook het deel wat bij mijn takenpakket hoort.

Ik had alle tijd om op Facebook en internet te surfen, en ik kwam tot de ontdekking dat er steeds minder wordt vergoed door zorgverzekeraars.

Ik stuitte op een artikel uit de regio Oldenzaal en omgeving, waar een vrouw uit eigen zak enkele ingrepen betaalde waardoor zij uit haar rolstoel kon komen, en weer redelijk mobiel werd. Zij lijdt aan lipoedeem en de enige therapie die nog helpt is liposuctie. Zij start nu een crowdfunding actie om geld bijeen te krijgen voor de resterende ingrepen.

Lipoedeem?! Ja, lipoedeem! Je moet het zelf maar even lezen, want het is een heel verhaal. In ons dorp is er ook iemand die met crowdfunding geld bijeen heeft gehaald voor haar ingrepen. Want soms ontkom je niet aan liposuctie. Als je rolstoelgebonden bent door het opgehoopte vetweefsel en de pijn je teveel wordt.

Verzekeringsmaatschappijen vergoeden de liposuctie niet. Zoals Menzis claimt in het verhaal uit Oldenzaal: ‘Het is niet bewezen effectief’. Er is namelijk nauwelijks onderzoek naar gedaan. Wetenschappelijk onderzoek wel te verstaan. Dat degenen die uit eigen zak de liposuctie betalen, er wel degelijk baat bij hebben, dat is niet wetenschappelijk genoeg. Zo wordt het begrip ‘eigen bijdrage’ wel heel apart ingevuld.

Ik denk graag eenvoudig. Als medisch specialisten het zinvol en verantwoord vinden om liposuctie bij lipoedeem toe te passen, dan hebben ze daar redenen voor. Een daarvan kan niet anders zijn dan patiënten mobiel te houden, minder pijn te laten lijden en actief te houden op de arbeidsmarkt. En dat is alleen maar goed toch? 

Als ik dan zie hoe vaak mensen op zoek zijn naar geld voor nodige zorg of hulpmiddelen, dan moet er eens serieus worden nagedacht over waar wij met zijn allen geld voor willen uitgeven. En de verzekeraars zouden de coulance mogelijkheden eens wat ruimhartiger kunnen gebruiken. Wat vinden jullie?