Blog Sandra: 'Check, check, dubbelcheck'

HRM. Klinkt als een grom. Maar ik heb het hier over High Risk Medication. Ons ziekenhuis moet, net als andere ziekenhuizen, meer doen om de risico’s te verminderen. Er worden nog teveel fouten gemaakt met medicijnen, wijzen de foutmeldingssystemen uit.

‘Ik heb  nog nooit een fout gemaakt,’ zegt mijn collega opgelucht. Maar het hoeft ook maar één keer in je carrière voor te komen – we werken zo’n veertigplus jaren als verpleegkundige. Je moet er toch niet aan denken, dat je iemand slechter maakt, in plaats van beter.

Dus ik predik, als HRM-werkgroeplid, voor beterschap. Wij moeten voortaan het werkblad van onze medicijnkamer desinfecteren voor we medicijnen bereiden. Van tevoren moeten we stickers schrijven: medicijnnaam, aantal milligram, oplosmiddel, datum, tijd… Niet heel moeilijk. Toch gaat het echt geregeld mis. Zo wordt de tijd genoteerd, waarop een iv moet worden toegediend, in plaats van de tijd waarop het is bereid. De houdbaarheid gaat in, vanaf het tijdstip op de sticker. Bereid ik dus mijn iv een paar uren voor ik het geef, dan klopt de sticker niet. Ook dit kan gevolgen hebben.

Maar goed, de sticker, check. Op mijn gedesinfecteerde (en een minuut gedroogde) werkblad verzamel ik al mijn benodigdheden. Ik schroef geroutineerd een spuit aan een naald, zuig op, schud, zuig terug, label, klaar. Keurig desinfecteer ik ook rubber van flacons, nadat ik de dop heb verwijderd. Wederom wacht ik een minuut. Mijn collega checkt met mij het recept, het medicijn, de sticker. Zij zet electronisch een paraaf en daarna nog een analoge krabbel op mijn sticker.

Dan is het  middel klaar. Mijn collega zal vlug verder, ze is druk. Ze zuchtte al per ongeluk, toen ik vroeg of ze wat wilde dubbelchecken. Doe ik ook wel. Het liefst liet ik haar nu gaan. Maar we zijn nog niet klaar. ‘We moeten nog met het infuuszakje met medicijn naar mijn patiënt’,  zeg ik. We moeten immers samen controleren of ik het wel aan de juiste persoon geef en het infuus wel op de juiste snelheid instel.

Onwerkbaar, zegt mijn collega. Ik wil haar graag gelijk geven. Dit kost nogal wat tijd. Maar ik ben HRM-werkgroeplid. Ik moet mijn collega vasthouden tot we het tot in de puntjes hebben gedubbelcheckt.

‘Dit kan toch zo niet’, klaagt een andere collega in een andere dienst. Drie collega’s in de late dienst, ieder met een flink aantal patiënten, bellen, po’s, medicijnen, gesprekken… ‘en dan moeten we ook nog bij elkaar de iv’s gaan checken?’ Ik weet ook niet hoe we dit met zijn drieën of ‘s nachts zelfs met zijn tweeën voor elkaar krijgen, bij drukte.

Ik ga graag voor minder fouten. Voor verplegen tot in de puntjes. Maar hoe? Hoe maak ik dit waar? Ineens bedenk ik me, ik heb immers een lijntje met verpleegkundigen uit het hele land. Ik schrijf er een blog over en vraag anderen: hoe doen jullie dit, in hemelsnaam?