De juiste woorden

We kennen allemaal wel het dilemma: wat moet ik hier nou zeggen, hoe moet ik hierop reageren? Ouders die in frustratie over het ziekteverloop van hun kind verbaal agressief reageren op een vraag.  ‘Zijn ze nou kwaad op mij, of speelt er iets anders?’

Het benoemen hoe hun reactie bij me overkomt, werkt dan kalmerend en biedt een opening om er verder over te praten. In het weekend moest ik naar een jonge cliënt, waarvan ik wist dat  aan zijn euthanasiewens de volgende avond gehoor werd gegeven.
Het hele proces was goed doorgesproken met de huisarts, de psycholoog en als laatste ook met de SCEN-arts.  Ik was twee keer eerder bij hem geweest en wist uit de gesprekken dat hij dit echt wilde. Op weg naar hem toe zat ik me af te vragen: hoe neem ik nou straks afscheid van hem?

‘Slaap lekker’ of  ‘Nog een goede dag morgen’? Ik wist het niet. Nadat ik zijn pompje tegen de misselijkheid had aangevuld, ben ik het gesprek maar begonnen door te zeggen: ‘Ik weet ook niet goed wat te zeggen’. Eén van de ouders antwoordde: ‘Ja, ik weet eigenlijk ook niet hoe je hier mee omgaat’.

Daarna volgde een redelijk ontspannen gesprek waarin nogmaals werd gesproken over de nadrukkelijke euthanasiewens en dat het zo goed was. Ik heb na tien minuten mijn cliënt de hand geschud en afscheid genomen met de woorden: ‘Een goede reis morgen, waar je ook heengaat’.

Gisteren heb ik met mijn collega die de volgende dag bij hem was geweest erover gesproken, en die bleek hetzelfde gezegd te hebben.  Ja, het is soms moeilijk om de juiste woorden te vinden.