Een stroomstoring

In de Personal Digital Assistant (PDA) kunnen we via het programma Mobicare de zorgtijden registreren en al onze andere activiteiten. Een handig apparaat, dat veel schrijfwerk voorkomt. Bovendien maakt het voor mijn werkgever makkelijker om de declaraties de deur uit te doen, en ook om mijn uren goed bij te houden. 

Omdat ons team nogal veel op de weg zit, hebben wij sinds medio vorig jaar ook een Bluetooth oortje waarmee we handsfree kunnen bellen. Niet alleen goed voor je veiligheid, maar je bent dan ook beter bereikbaar. Tot die tijd nam ik de telefoon niet op voordat ik de auto langs de kant van de weg kon zetten, Dat is op de snelweg eigenlijk niet mogelijk, dus werden er veel voicemails ingesproken.

Ook als je bij een cliënt aan het werk bent, kun je de telefoon eigenlijk niet opnemen.  Je weet nooit wie er belt, en je bent dan misschien wel vijf minuten met een huisarts aan het overleggen, terwijl een ander op je ligt te wachten. Nee, de mobiele telefoon is zeker een uitkomst, maar niet altijd handig en vaak ook storend.

We zijn er wel behoorlijk afhankelijk van geworden. Dat merkte ik afgelopen maandag. Onze zorgcentrale zit op werkdagen bij de receptie van een van de verpleeghuizen van Vivent. Tijdens sloopwerkzaamheden aan het oude ketelhuis werd een van de drie stroomkabels finaal doormidden getrokken met als gevolg een stroomstoring. Ook de telefooncentrale was uit de lucht! Ik had die dag dienst en ik vond het al verdacht rustig, tot ik door een collega werd gebeld met het verhaal over de stroomstoring. En wat moet je dan?

Snel ging ik in gedachten ons cliëntenbestand na: wie moet ik gaan bellen om hen mijn rechtstreekse mobiele nummer te geven in geval van nood? Gelukkig was dat maar in een enkel geval nodig. Na twee uur was de stroomstoring provisorisch opgelost en kon er weer gebeld worden.

Ik heb die twee uren aan de ene kant als een weldaad ervaren (even niet gestoord worden) maar toch ook weer onrustig: je bent voor huisartsen en ziekenhuizen niet bereikbaar voor overleg. En ik ben gelijk weer eens met mijn neus op het feit gedrukt dat we toch wel heel erg afhankelijk zijn van de techniek…. Hoe ging dat trouwens in de jaren dat er geen mobiele telefoon was?!