Gastblog: ‘Gaan patiënten ónze gesprekken ook opnemen?’

Ik werk al 24 jaar als verpleegkundige, en (naasten van) patiënten die gesprekken opnamen kwam ik eigenlijk nooit tegen. Maar heel toevallig gebeurde het deze week: de echtgenoot van een patiënt kwam met de mededeling dat hij het gesprek met de dokter had opgenomen. Of hij dit vooraf aan de betreffende behandelend arts heeft gevraagd weet ik eigenlijk niet. Wat ik wél weet, is dat het opgenomen gesprek, tijdens het bezoek, op de gang met de halve familie werd gedeeld. Mij bekroop een raar gevoel. 

Natuurlijk is het belangrijk dat de informatie die de arts geeft ook goed aankomt bij de patiënt en/of diens familie. En ik weet ook dat gesprekken met de dokter opnemen mág. Patiënten hoeven daar zelfs vooraf geen toestemming voor te vragen (wat ik vreemd vind). Wel zijn er een aantal regels waar men zich aan moet houden. Zo mogen de beelden en geluidsfragmenten niet worden verspreid en alleen voor persoonlijke doeleinden gebruikt worden. Als de arts niet wil dat het gesprek wordt opgenomen is hij/zij verplicht om de informatie schriftelijk mee te geven.

Tot zover kan ik er nog inkomen. Bij geplande gesprekken tussen familie/patiënt en artsen waarin bijvoorbeeld het beleid besproken wordt of waarin een operatie of behandeling uitgelegd wordt kan het handig zijn om later nog even terug te luisteren of de informatie begrepen is. Dit is theoretisch ook prima te regelen en in goede banen te leiden.

Maar ik ben een mens van de praktijk. Waar ligt de grens? Want gesprekken met de arts vinden niet altijd plaats aan een tafeltje in een spreekkamer. Wat als de patiënt of familie ook de gesprekken aan het bed opneemt? Of wanneer de arts op de gang aangesproken wordt door bezorgde familieleden met een hoop vragen…..en een mobiele telefoon in de opneemstand?

Wat ik me ook afvraag is waar de verpleegkundige blijft in dit verhaal. Zijn wíj niet degenen die de afstand tussen arts en patiënt moeten overbruggen? Die tijdens zo’n gesprek aanwezig zijn, en eventuele onduidelijkheden later ophelderen? Checken wij niet al decennia lang bij de patiënt en diens familie of informatie duidelijk is overgekomen? Trekken wij de dokter niet aan zijn jasje als dit niet het geval is?

Verpleegkundigen doen de hele dag niets anders dan informeren. Wij communiceren onze hele dienst door met patiënten en familie. Ik hoop niet dat patiënten gesprekken met óns ook mogen opnemen. Maar dáár zegt minister Schippers dan weer niks over.  

Barbara is Medium Care-verpleegkundige en werkt in een academisch ziekenhuis in het midden van het land. Ze blogt zelf ook via www.zalmeeenzorgzijn.blogspot.nl