Groeten uit de rimboe

Ver van huis, andere cultuur en dan ook nog daar werken lijkt me niet zo prettig. Afrika trekt mij ook niet zo. En al helemaal niet om er te werken. Ik zou heel erg moeten wennen aan zo’n vreemde, nieuwe omgeving met nieuwe mensen. Mensen die een andere taal spreken, andere gewoontes hebben. Ik weet niks af van de Afrikaanse cultuur, laat staan dat ik dan die mensen kan verplegen.

Maar mijn vriendin gaat nu wel. Eerst naar een groot ziekenhuis in Pretoria en vervolgens naar het platteland. Die stage in Pretoria zou mij op zich nog wel bevallen, ik stel me een modern ziekenhuis voor, zoals hier in Nederland. Het platteland echter, lijkt me minder aantrekkelijk. Het doet me denken aan het programma “Groeten uit de Rimboe”.  Daar zag ik hoe mensen op vrij primitieve wijze hun voedsel bij elkaar moesten te sprokkelen. Hoe zou dat verplegen daar dan gaan? Als ik er zo over nadenk zou ik stiekem wel over de schouder van mijn vriendin mee willen kijken, maar toch durf ik er niet  “life” bij te zijn.

Ik wacht wel op haar foto’s, filmpjes en verhalen over haar stage-avonturen. Maar ik, ik blijf hier in het koude kikkerlandje. Ik blijf het “zuster, wat bent u laat” aanhoren, terwijl mijn vriendin geniet van alle indrukken en nieuwe ervaringen. Ik wens haar alle succes van de wereld en wie weet ben ik straks toch stiekem jaloers, als ik dat al niet ben…

Hoe denk jij over werken in het buitenland? Wat zijn jouw ervaringen met buitenlandse stages en waarom zou je het wel of niet overwegen?

Naar het dossier werken in het buitenland op nursing.nl > leren en loopbaar > carriere