Heftige diensten als 'oudste'

Of ‘hoofdzuster’ zoals collega’s mij gekscherend noemen. Een afdeling waar we plaats hebben voor 16 kinderen (en ouders). Nu ik dan dus officieel gediplomeerd ben, moest ik er ook aan geloven. Al eerder had ik ‘min of meer’ oudste gespeeld en geoefend met een andere collega op de achtergrond.

Toen ik in opleiding was had ik één leerdoel ‘regiefunctie en coördinatie’ waar het oudste zijn onder viel. Ik heb veel geoefend in mijn opleiding en voelde me daardoor steeds zekerder worden. Daarnaast was ik als verpleegkundige op een longafdeling ook volop oudste geweest.

Maar zo’n eerste keer blijft natuurlijk ontzettend spannend. Ik weet dat ik het kan… maar toch. Het is meer een gevoel. De afgelopen week heb ik drie diensten als oudste gewerkt. En wat een diensten zeg, ik heb mijn vuurdoop wel gehad!

Behalve dat het druk was, gebeurde er ook ‘gekke’ dingen. Een kind dat totaal niet voor rede vatbaar was, brak zowat de hele boel af, daar moest de psychiater voor in huis komen. Het kind zat echt tegen een crisisopname aan. Heftig! Het kost niet alleen tijd voordat je dat geregeld hebt, maar ook heel wat van je personeel. Dat we ook nog moeilijkheden kregen met de behandelend arts die nauwelijks ruimte had om op de afdeling te komen, maakte het natuurlijk niet makkelijker.

In een andere oudste dienst kreeg ik een kind binnen met een status epilepticus. Het kind kreeg een infuus met fenobarbital iv. Wederom een heftige ervaring. De onzekerheid en de emoties van de ouders waren erg voelbaar. Daarnaast had ik de zorg voor een kind waarvan de ouders zeer angstig (en daardoor overbezorgd) waren. De ouders waren niet alleen claimend, maar ook niet reëel in hun verwachtingen. Dingen, die je er dan niet bij kunt hebben.

Als ik terug kijk op de diensten, ben ik zeer tevreden over mezelf en mijn collega’s. Maar het zijn natuurlijk wel heftige diensten geweest. Een complimentje van je collega’s is dan zeer welkom. En dat kreeg ik dan ook. Wat een lieve meiden, wat een heerlijk team heb ‘ik’ toch!