Vraag verzorgende ig José: ‘Binnen het thuiszorgteam hebben we regelmatig discussie over het uitvoeren van verschillende taken. We vinden eigenlijk dat deze taken niet door ons uitgevoerd horen te worden. Deze echter niet doen en de cliënt zo achterlaten kan voor ons gevoel voor goede zorg ook niet. Ons team bestaat uit nivo 2+, 3, 4, en 5, wij bieden cliënten persoonlijke en verpleegkundige zorg, geen huishoudelijke zorg. Waar we onder andere tegenaan lopen: 1) Het wegbrengen van urine voor de cliënt naar de huisarts: het komt wel eens voor dat er door huisarts, cliënt of ons een blaasontsteking wordt vermoed. De huisarts vraagt dan om urine naar de praktijk te komen brengen. En daar zit dus de kneep: de cliënt kan dit niet en er is geen mantelzorg beschikbaar. Waar ligt dan de taak en verantwoordelijkheid van de verzorgende/verpleegkundige? Hierbij ga ik uit van de situatie waarbij we voor de dagelijkse ADL zorg bij de cliënt aan huis komen. 2) Niet dagelijks maar wel wekelijks bij deze cliënt: de cliënt heeft goed en minder goede dagen. Op minder goede dagen is deze cliënt ‘s morgens incontinent van urine, bed en kleding is nat. Cliënt is niet in staat het bed op te maken, de wasmachine aan te zetten, uit te ruimen enzovoorts. Huishoudelijke hulp komt 1 x per week en is er dus vaak niet op deze dagen. Mantelzorg woont ver weg of werkt en kan niet komen.’
Antwoord expert:
Situatie 1: ‘Veel thuiszorgteams zijn dit soort klusjes voor cliënten in de loop der tijd over gaan nemen.
Hierover moet het gesprek met de cliënt worden gevoerd: het past eigenlijk niet binnen ons takenpakket, wie uit uw netwerk kunt u hiervoor benaderen? Het is de vraag hoe de cliënt zich redt op het vlak van andere boodschappen, is daar hetzelfde probleem? Is daar al wel hulp? Dit is een mooi voorbeeld van preventief werken: samen met de cliënt en eventueel kinderen (op afstand) bespreken wie deze hand- en spandiensten zou kunnen verrichten. En hoe de cliënt het daardoor langer thuis kan volhouden. Kijk ook naar vrijwilligersdiensten binnen de gemeente. Het kan ook een bespreekpunt zijn met de huisartsen: is het mogelijk dat zij hier gezamenlijk een oplossing voor bedenken? Apothekers bezorgen ook medicatie.’
Situatie 2: ‘Voor deze cliënt moet een grotere indicatie worden aangevraagd voor huishoudelijke hulp. Bij die aanvraag moet duidelijk worden gemaakt dat de cliënt naast één keer vaste hulp daarnaast hulp nodig heeft op afroep bij dit soort ‘calamiteiten’. Als de cliënt in staat is om zelf huishoudelijke hulp te betalen, dan kun je hem adviseren deze particuliere hulp te vragen of ze ook bij calamiteiten langs kan komen. Overigens zou ik willen adviseren niet heel star met dit soort klussen om te gaan. De wijkverpleegkundige of verzorgende kan wel het bed afhalen, alles in de wasmachine doen en aanzetten, anders blijft het allemaal zo nat liggen. Alles dan ook weer klaar maken voor de nacht, gaat wel wat te ver. Kern van beide boodschappen: het is de taak van wijkverpleegkundigen en eerst verantwoordelijk verzorgenden om samen met de cliënt te kijken hoe hij/zij het zo lang mogelijk thuis kan volhouden. Hiervoor is een ondersteunend netwerk nodig van mensen (kinderen, buren, vrienden, vrijwilligers, etcetera) die hand- en spandiensten verrichten. Dit zijn soms wat langere trajecten waarbij je goed met de cliënt kijkt wat de hulpvragen zijn, soms wat vraagverlegenheid moet overwinnen, cliënt moet coachen om gesprek met wmo-loket opnieuw aan te gaan, etcetera.’
Deze vraag is beantwoord door Gerda van Brummelen, Adviseur Verpleegkundigen en Verzorgenden Nederland (V&VN), dé beroepsvereniging Verpleegkundigen en verzorgenden, als lid kun je met al je inhoudelijke vragen bij hen terecht. Klik hier voor de website.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account