Ik weet dat een collega steelt. Dit moet stoppen, maar ik wil haar niet verraden. Hoe pak ik dit aan? Zij weet overigens niet dat ik heb gezien dat ze steelt.

Allereerst: je schrijft ‘ik weet dat een collega steelt’, maar heb je het zelf gezien of vermoed je het alleen? Dit is een heel belangrijk verschil. Ook bij kleine twijfel geef je je collega het voordeel van de twijfel.

Confronteren

Begrijpelijk dat je in dubio zit, maar als je zeker bent van je zaak heb je feitelijk geen keus. Ook volgens je beroepscode mag je de ogen niet sluiten voor oneervol en onprofessioneel  gedrag van collega’s. Het is moeilijk; maar je kunt je collega benaderen, confronteren met wat je gezien hebt en haar voor de keus stellen: of ze meldt binnen twee dagen bij een leidinggevende wat ze heeft gedaan, of jij doet het voor haar. Dat deze stap de werkrelatie met je collega blijvend zal verstoren, is niet anders.

Psychologische begeleiding

Diefstal van een cliënt is trouwens onvergeeflijk en zal gevolgd (moeten) worden met ontslag op staande voet, mits het aantoonbaar is. Bij bijzondere omstandigheden die aanleiding zijn tot het wangedrag en een klein vergrijp kan je collega psychologische begeleiding worden aangeboden, naast heldere werkafspraken. Ook kan als stok achter de deur worden aangegeven wat de gevolgen zullen zijn bij herhaling.

In vertrouwen

Vaak blijven getuigen van wangedrag van collega’s lang met hun geheim rondlopen. Daarna nemen ze een collega in vertrouwen, en misschien nog een collega, die ook weer een ander “in vertrouwen” nemen, tot… het hele team op de hoogte is behalve de dader en leidinggevende zelf – en dan wordt het heel vervelend. Kom je niet tot actie naar je collega toe, dan kun je het incident bespreken met de vertrouwenspersoon van je organisatie. Deze kan met je meedenken, en je helpen met de te zetten stappen.