Kritisch kijken

Mijn collega´s en ik hebben de opdracht gekregen om kritisch te kijken naar de zorgvragen van de cliënten. Is er een automatisme in het leveren van de zorg, en wat kan de cliënt nog zelf? Nu is het zo dat we al zeer minimaal zorg leveren als je het vergelijkt met tien jaar geleden. Toen was de personele bezetting hoger en de zorgzwaarte van de tegenwoordige cliënten is alsmaar toegenomen.  Staat dit niet haaks op recente berichtgeving dat de kwaliteit aan het verbeteren is?

Rollator

Het werken met mensen van de dag, is eigenlijk niet in kaart te brengen. Want vandaag lopen ze nog zelfstandig met een rollator, de volgende dag moet je ze verplaatsen met een rolstoel. De afstemming tussen het leveren van zorg in combinatie met de zorgzwaarte pakketten, is afhankelijk aan de situatie van het moment.

Weegschaal

Ik vind het heel moeilijk om een hulpvraag van een cliënt op een weegschaal te leggen. Wij moeten dus eerst overwegen of hij of zij het niet zelf kan oplossen. Of misschien de familie van de cliënt. Uiteraard moet je als team op één lijn staan en proberen te voorkomen om willekeur toe te passen. En dat maakt het best lastig om zuiver objectief te beoordelen of je de hulpvraag beantwoordt.

Zakelijk versus verzorgen

Dus ben je tegenwoordig verplicht om je zakelijk op te stellen, wil je voldoen aan het kritisch kijken. En eerlijk gezegd is dat iets wat mij tegenstaat. Ik wil mij niet zakelijk opstellen tegenover mensen die in hun laatste levensfase zitten. Eigenlijk wil deze mensen alleen maar verzorgen, daar waar het kan.

Conny is niet de enige die haar vraagtekens bij het onderzoek zet: veel verzorgenden en verpleegkundigen hebben afwijzend gereageerd op het onderzoek.