Moet je altijd levens redden?

Met NIV zijn we een soort mini-ic. Intensieve kinderschoenen, zeg maar. Althans wat de ic kan met slangen tot diep in je keel, doen wij iets minder rigoureus met een plastic kap op je gezicht. En minder efficiënt ook misschien, maar het is ook maar een lapmiddel. Patiënten die de ic weigert, vanwege de slechte uitzichten, belanden onder een kap bij ons. Mensen waarbij zuurstof, prednison en antibiotica het lot niet lijken te keren. Die krijgen bij ons een masker met leven. Een paar jaar geleden waren ze overleden. Nu kunnen ze overleven. Tot aan een transplantatie of een volgende exacerbatie. En daar heb ik een beetje mijn vraagtekens bij.

Meneer Joosten wordt nieuwjaarsdag cyanotisch binnen gebracht. Zijn ogen zijn weggedraaid. De dokter brengt de familie op de hoogte van zijn zorgen. Hij knipoogt naar de zuster: ‘Maar gelukkig hebben we de NIV nog!’ De zuster loodst de blauwe man en zijn wit weggetrokken familie binnen. Ze wijst ze een kamer en dan dendert er een collega binnen met een apparaat. Een grijs kastje met een doorzichtige stofzuigerslang aan een metalen arm. Het ding wordt op de benauwde meneer aangesloten. Hij reageert nergens meer op. Familie krijgt koffie en waakt. Want hun vader gaat het niet redden, waarschijnlijk.

Dezelfde zuster komt een dag later dezelfde kamer binnen. Zij treft dezelfde familie, maar die gaan even naar huis. Kleren halen en douchen. Meneer Joosten heeft om zijn scheerapparaat en puzzelboekjes gevraagd. De zuster herkent de roze man met vrolijke ogen slechts nog aan het apparaat naast zijn bed. ‘Meneer Joosten, wat ziet u er goed uit!’

Het is een wonder, spreekt hij en zijn familie kan het beamen. Na anderhalve week ziekenhuis, bedankt meneer Joosten voor de goede zorgen. Veel kan hij niet meer, maar van wat hij kan, gaat hij genieten, zegt hij. Met zijn allen brengen we offers aan de NIV. O, almachtig levensreddend apparaat, weer een leven gered.

Eén februari. Spoedopname. Bekende gezichten achter de SEH-gordijnen. De familie Joosten. Wederom waken zij en nemen zij afscheid. Een broeder rijdt een grijs apparaat binnen. De levensredder.

Begrijp me niet verkeerd. NIV is een práchtige uitvinding. Maar soms vraag ik me wel af: is levens rekken altijd levens redden?