NANDA-wie?

Ik moet diep graven in de HBO-v dingen die ik op een plank achterin mijn hoofd heb geparkeerd. Heel eerlijk heb ik het zelfs even gegoogled. De zoekresultaten zijn gelukkig minder abracadabra dan ik vreesde. Ik herken de bemoeienissen van Marjorie Gordon. Met haar gezondheidspatronen ben ik verpleegkundig opgegroeid. Die gebruik ik dagelijks tijdens de anamnese als ik vraag van dieet, via incontinentie naar seksualiteit. Met al mijn vragen vind ik problemen. Achter elk probleem zet ik een kruisje. De gekruiste problemen neem ik over in een actieplan. Een soort uittreksel van de patiënt. Grote kruisen of uitgebreide problemen belanden in een verpleegplan. PES. Weer zo’n mooi woord. NANDA – want daar ging het hier om – diept de P uit van PES. NANDA is in het leven geroepen toen men in de zorg begon te denken over het doen. Niet zomaar zorgen, maar zorgen met beleid.

Twee jaar geleden rukte mijn ziekenhuis uit met een geheel vernieuwde verpleegstatus. Alles moest anders. Bazen smeten met woorden als ‘classificaties’ en ‘taxonomie’. Mijn verpleegbroeders en –zusters schrokken zich een ongeluk. Wat voor bla-bla moesten wij nu weer gaan gebruiken? Zij zagen de statusrenovaties als een persoonlijke aanval. Hadden zij het dan al die jaren niet goed gedaan?

Nou moet ik toegeven dat verpleegkundigen snel schrikken van verandering. Van nieuw. En vreemd. Daar horen ook moeilijke theoretische toverwoorden bij. En boekjes. Boekjes die we er op na zouden moeten slaan. Om onze praktijk beter te onderbouwen. Kan het beter dan?

NANDA. Op de afdeling ligt een NANDA-boekje. Van mevrouw Carpenito. Je kent het vast. Een spiraal houdt de bladzijden bij elkaar. Een geplastificeerd vel met NANDA-toverwoorden. Noem het boekje een P en hij vertelt je alles van de E en de S. Ik denk: Mooi. Een boekje waardoor ik niet steeds wielen hoef uit te vinden. Minder nadenken. Kost minder tijd. Collega’s echter vinden het zonde van de tijd. Al dat lezen en schrijven zou ten koste gaan van directe patiëntenzorg.

Maak jij gebruik van de NANDA classificaties in de praktijk? Waarom wel/niet?