'Niet-pluisgevoel komt met de ervaring'

Een eenduidige definitie voor het niet-pluisgevoel is er niet, maar het meest gebruikte synoniem is ‘intuïtie’. Verpleegkundigen signaleren achteruitgang van patiënten op basis van hun intuïtie. Al lang voordat er gediplomeerde verpleegkundigen waren en zieken nog werden geobserveerd door familieleden, was het niet-pluisgevoel van de mantelzorger de belangrijkste reden om de arts te waarschuwen. Nannie Wiegman van het Florence Nightingale Instituut schreef er vorige week al een blog over>>>

Ervaring
Maar dat niet-pluisgevoel heb je niet zomaar. Het is iets dat groeit met de jaren, vinden alle geïnterviewden in het artikel van het februarinummer van Nursing, vakblad voor verpleegkundigen. Verpleegkundige Harm van Noort: ‘Het is een gevoel. Iets dat je pas ontwikkelt als je een aantal keren een situatie hebt meegemaakt waarin het speelde. Je moet een aantal keren een patiënt verpleegd hebben die overlijdt of naar de ic gaat om signalen te herkennen. Net als dat je eerst moet vallen voordat je leert fietsen.’ ‘Door beginnende verpleegkundigen en stagiaires bij een patiënt te betrekken die achteruitgaat, ervaren ze wat ze zien, horen, voelen en opmerken en kan de meer ervaren verpleegkundige aangeven waarom zij een niet-pluisgevoel heeft,’ aldus verplegingswetenschapper Gooske Douw. 

De Vlaamse Eddy Lambrecht sluit zich hierbij aan. ‘De onzekerheid neemt af in de loop van je carrière,’ zegt hij. ‘Toen ik net was afgestudeerd was ik bescheidener met het doorgeven van het niet-pluisgevoel. Parate kennis kun je leren, parate kunde leer je door het te doen, maar parate ervaring moet je leren door de jaren heen.’