Sinds een aantal weken ligt bij ons op de afdeling een jongetje geboren na 29 weken zwangerschapsduur. Naast dat hij te vroeg geboren is, was hij ook erg klein voor zijn leeftijd (900 gram).
Hij kwam een week na geboorte over van de ic neonatologie, zonder ademhalingsondersteuning en met volledige ‘orale’ voeding die via een sonde werd toegediend. Hij ligt nog aan de monitor omdat hij af en toe een periodiek ademhalingspatroon laat zien. Hierbij heeft hij soms een saturatiedaling. Daarom krijgt hij 1x daags coffeïne toegediend. Hij deed en doet het vanaf zijn geboorte verbazingwekkend goed. Op dit moment is hij al weer bijna 35 weken. Hij is flink gegroeid en drinkt regelmatig een voeding zelf.
Wat je meestal bij te vroeg geboren kinderen ziet is dat ze zich op verschillende terreinen niet kunnen reguleren. Ze reageren gestrest op geluid, scherpe geuren, fel licht en aanraking. Veel prematuren geven signalen van disbalans bij het openen van gordijnen, of een plotseling geluid door bijvoorbeeld te fronsen, hun tong uit te steken, te gaan huilen of even te stoppen met ademen.
Het was dan ook een eyeopener voor mij dat het ook heel anders kan gaan. Dit jongetje leek, hoe jong hij ook was, veel minder last te hebben van geluiden en licht. Als het gordijn wat verder openging werd hij meestal juist alert en opende zijn oogjes. Als de ouders kwamen en tegen hem gingen praten werd hij meestal gelijk wakker. Wat echter zo opvallend is: het lijkt wel of hij alle disregulatie gericht heeft op 1 prikkelsoort, namelijk aanraking. Bij verzorgingsmomenten trekt hij alle registers open. Hij doet zijn oogjes dicht, begint hard te huilen, gaat niezen, steekt regelmatig zijn tong uit, maakt afwerende gebaren met zijn handjes, grimast en krijgt steevast een paar saturatiedalingen.
Zowel de ouders als de verpleegkundigen kijken en luisteren goed naar de signalen die hij geeft. We weten ondertussen wat hij wil ‘zeggen’ en wat hij nodig heeft. Daarom geven we hem tijdens verzorgingsmomenten steeds even tijd om te herstellen. We zorgen dat hij stevig wordt vastgehouden en begrensd. We kijken hierbij naar zijn gedrag en parameters zoals hartslag en ademhaling. Het is heel mooi om te zien dat hij zich dan ook snel kan herstellen. Als hij na de verzorging dan weer in een katoenen luier gewikkeld, met zijn handjes bij zijn mondje en met zijn Babybendy® om hem heen op zijn zij ligt is hij weer helemaal tevreden.
Ik merk aan mezelf dat ik snel geneigd ben om er automatisch van uit te gaan dat alle prematuren negatief reageren op sterke geluids- , geur-, lichtprikkels of aanraking. De bovenstaande casus liet me weer even het belang zien van individueel te kijken en te luisteren naar het kind. Ik denk wel dat je in eerste instantie van uit moet gaan dat ieder te vroeg geboren kind problemen heeft met prikkelverwerking door zijn onrijpe zenuwstelsel. Echter als je het kind beter leert kennen, zul je ontdekken wat hij prettig vindt en wat niet. Wat hij aankan en wat niet.
Mocht je meer willen lezen over dit onderwerp: Ontwikkelingsgerichte zorg voor de pasgeboren baby; Een handreiking voor verpleegkundigen en andere professionele zorgverleners door J.M. Wielenga en I.J. Hankes Drielsma. Hierin staan onder andere de specifieke kenmerken van de ontwikkeling van prematuren van 26 tot 40 weken beschreven, en hoe je hun kunt ondersteunen in hun ontwikkeling bij vroeggeboorte.
Geef je reactie
Om te kunnen reageren moet je inlogd zijn. Inloggen Ik heb nog geen account