‘Ook verpleeghuisbewoner moet thuis kunnen sterven’

Wat is er precies gebeurd?
‘Soms wil een stervende patiënt met een verpleeghuisindicatie niet terug naar het verpleeghuis om te overlijden. Hij gaat de laatste weken of maanden liever terug naar de partner thuis, of naar een hospice. Helaas gebeurde het bij ons in de afgelopen tijd een paar keer dat dit patiënten door de huidige financieringsregels moeilijk en zelfs onmogelijk werd gemaakt. Dat vind ik enorm triest, en dat gebeurt niet alleen bij ons, maar in heel Nederland.’

Hoe zit dat dan?
‘Mensen die in een verpleeghuis wonen hebben een WLZ-indicatie. Als ze die eenmaal verzilverd hebben, blijft dat hun zorgindicatie tot het levenseinde. Het is mogelijk om dat om te laten zetten in een geldbedrag, maar dat is niet voldoende om de terminale thuiszorg te financieren. Daarbij worden palliatieve thuiszorg en het hospice betaald vanuit de Zorgverzekeringswet, dat weer een ander potje is dan de WLZ. Je mag het ene potje niet gebruiken als je het andere al hebt. Dan is er nog een optie dat een patiënt een ophoging van zijn WLZ-indicatie krijgt om toch palliatieve zorg te krijgen, maar daarvoor moet een patiënt aan meerdere criteria voldoen, en tja… dat was hier niet het geval.’

En dan moet jij ze als verpleegkundige gaan vertellen dat hij niet thuis kan sterven…
‘Ja, op zo’n moment ben jij de boodschapper, en dat is erg moeilijk. Eén meneer woonde nog maar tien dagen in het verpleeghuis voor hij werd opgenomen in het ziekenhuis, die had totaal geen binding met zijn nieuwe woonplek en wilde absoluut niet terug. Een andere patiënt woonde er pas een maand. Het is toch vrij logisch dat die mensen liever naar huis gaan, of eventueel naar een hospice. Je voelt je heel machteloos als je de grootste wens van een stervende patiënt niet meer voor elkaar krijgt. ’

Hoe is het afgelopen met deze patiënten?
‘Eentje is – dankzij de inzet van familie, thuiszorg en vrijwilligers – uiteindelijk toch thuis overleden. De andere twee zijn helaas in het ziekenhuis overleden, tegen hun eigen wens in dus.’

Maar toen kregen jullie politieke steun! Heeft dat al iets opgeleverd?
‘Door een tweet van een van onze artsen, kwam de bal aan ‘t rollen.’

Patienten kunnen in dit land niet sterven waar ze willen door bureaucratie/gebrek kennis. Wie pakt dit op, politiek? https://t.co/CF8mHXXs01

— Sander de Hosson (@shossontwits) December 2, 2015

‘Vervolgens gingen Kamerleden zich ermee bemoeien, ze wilden dat staatssecretaris Van Rijn de regels aanpast. Ook heeft het zorgkantoor contact met ons opgenomen; binnenkort gaan we met z’n allen kijken hoe we dit soort situaties in de toekomst kunnen voorkomen.  Er is dus daadwerkelijk iets gebeurd, en niet alleen in Assen, maar is ook landelijk. Uiteindelijk hopen we natuurlijk op een positieve wijziging van de regels. Maar ik heb er een goed gevoel over.’

En aan de bel trekken als verpleegkundige kan dus best helpen?
‘Zeker, je kunt door zelf in actie te komen toch een hoop bereiken. En de kracht van social media is enorm. Ik twitter zelf niet, maar ik zit er nu toch wel sterk aan te denken. Je hebt veel meer invloed dan je denkt.’