Pensioen

Vandaag kreeg ik een brief van het pensioensfonds in de brievenbus. En als het goed is, hebben alle (ex)collega’s, zo’n slordige twee miljoen, die in de zorg werken of hebben gewerkt, dezelfde brief ontvangen. Daarin wordt een scenario geschetst bij het mislukken van de verplichte eis om uiterlijk in 2014 een dekkinggraad te hebben van 105%. Het streven is een dekkingsgraad van 125%, maar dit even terzijde. Het is geen leuk vooruitzicht als de voorgenomen plannen ten uitvoer worden gebracht: het betekent dat we inkomen moeten inleveren.

Hogere levensverwachting

Het is niet alleen zo dat er iets moet gebeuren vanwege de door de crisis ontstane tekorten op de pensioenen. Men haalt ook de reden aan dat wij mensen een steeds langere levensverwachting hebben, wat ook een negatief effect heeft op de dekkingsgraad. Al met al een reden van zorg dus.

Gemeenschapsgeld

Ik verbaas mij over het feit dat de laatste reden, de steeds langer levende mens, al niet eerder is verwerkt in eerdere besluitvormingen van het pensioenfonds. Het gegeven is namelijk al jaren bekend en in de wetenschap dat regeren vooruitzien betekent, hebben de pensioenfondsen kennelijk zitten slapen. Dat geeft mij geen goed gevoel. Iedereen die in de zorg werkt, betaalt verplicht aan de opbouw van pensioen. En niet alleen de werknemer, nee, ook de werkgever betaalt eraan mee. En dat is dan weer gemeenschapsgeld, wat de maatschappij samen moeten opbrengen.

Kortom, het is een ingewikkelde kwestie. Ik zou het geld wat ik nu elke maand verplicht afdraag, liever zelf op een spaarrekening zetten. Het is per slot van rekening je eigen verdiende loon.