Politiek

Mijn collega’s geloven er niet zo in, de beloofde 12.000 collega’s erbij. Eerst zien en dan geloven, is bij ons de leus. En niet helemaal onterecht denk ik, want er is ons al zo vaak iets beloofd wat niet nagekomen wordt. Natuurlijk moet alles bekostigd worden, dat snapt iedereen wel. Maar ik denk dat toen de belofte gedaan werd, het gevolg hiervan niet helemaal duidelijk was.

Opleidingen  

Want stel dat het benodigde geld voor opleidingen beschikbaar is, hoe krijg je zoveel toekomstige collega’s zover om te kiezen voor een baan in de zorg? Juist door het werk aantrekkelijk maken. Maar ja, dat kost ook geld en dat is er dus niet. En om nu te roepen dat men toch wel voor de zorg gaat kiezen omdat er veel werkeloosheid is, is natuurlijk een verkeerde conclusie. Degene die er voor willen gaan zullen wel gemotiveerd moeten zijn om met ouderen te willen werken. Want je alleen laten opleiden om een inkomen te hebben zou een verkeerde insteek zijn.

Woorden naar daden

Uiteindelijk gaat het gewoon over geld. Want daar is alles op gericht. En ook natuurlijk wat wij, de maatschappij en dus de politiek, belangrijk vinden en waarde aan hechten. Er zijn drie partijen welke er mee te maken hebben, de zorgvragers, de zorgverleners en de wetgever. Deze drie zullen het met elkaar moeten doen. Alle met zijn eigen specifieke eisen en belangen. Het lijkt heel eenvoudig maar dat is het beslist niet. Het zal nog heel wat hoofdbrekers kosten teneinde de belofte om te zetten van woorden naar daden.

Lees ook:

• Schippers niet concreter over 12.000 verzorgenden 
• Schippers komt terug op belofte 12.000 zorgmedewerkers
• Regeerakkoord gunstig voor langdurige zorg
• 30-plusser kan toch mbo zorgopleiding doen